کوچه باغ شعر

«بهترین شعرهایی که خوانده‌ام» - شعر کلاسیک، شعر نو، شعر سپید، شعر جهان ...-

کوچه باغ شعر

«بهترین شعرهایی که خوانده‌ام» - شعر کلاسیک، شعر نو، شعر سپید، شعر جهان ...-

همه چیز با تو شروع نشد ...

هیچ چیز با تو شروع نشد

همه چیز با تو تمام می‌شود

کوهستان‌هایی که قیام کرده‌اند

تا آمدنت را پیش از همگان ببینند.

اقیانوس‌ها که کف بر لب می‌غرند و

به جویبار تو راهی ندارند.

باد و هوا که در اندیشه‌اند

چرا انسان نیستند تا با تو سخن بگویند

و تو سوسن خاموش!

همه چیزت را در ظرفی گذاشته

به من داده‌ای

تا بین واژگان گرسنه قسمت کنم

همه چیز با تو شروع نشد

همه چیز با تو تمام می‌شود

جز نامم.

 

"شمس لنگرودی"

-------------------------------------------------------------


+ 29 بهمن، روز سپندارمزدگان (شادی فراموش شده ایران باستان) بر همه عاشقان مبارک.

نظرات 4 + ارسال نظر
Aseman شنبه 2 اسفند‌ماه سال 1393 ساعت 06:04 ب.ظ

ﺩﺭ ﻻﺑﻼﯼ ﺍﻧﺎﺭ ﺍﺑﺮﯾﺸﻢ ﺩﺭﻭ ﮐﻦ
ﺍﯼ ﺳﭙﯿﺪﺍﺭ ﻣﻦ
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺰﺍﺭ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ
ﺩﺭ ﺩﺍﻻﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﯼ ﺍﻧﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﻧﻔﺲ ﻧﮑﺶ
ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻪ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻗﺮﻗﺎﻭﻻﻥ ﺑﺎﻍ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻍ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻡ
ﻭ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺳﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﻭ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻨﮕﻠﻬﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﺯﯾﺮ ﺑﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﻐﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﺗﺎ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺗﺮﺍ ﺣﺲ ﮐﻨﻢ
ﺗﻮ ﺧﯿﺎﻟﻬﺎﯼ ﻣﻨﯽ ﻭ ﺍﺣﻼﻡ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﺎﻟﻎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻍ
ﺑﻪ ﺳﻔﯿﺪﯼ ﮐﺒﻮﺗﺮﺍﻥ ﻗﺴﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﻝ ﺗﻮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺩﺍﺭﻡ
ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺧﯿﺎﻟﻬﺎﯼ ﺑﻠﻮﻍ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻤﺮﻡ
ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻨﺎﺭ ﺣﻮﺽ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﺎﺭﻡ
ﻭ ﻧﺎﺭﻭﻧﻬﺎﯼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﺣﺮﯾﺼﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮑﻦ
ﮐﻪ ﮐﺎﻻﯼ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺮﺍﺑﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻪ ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪ ﺍﻧﺪ ﭘﻨﺠﺮﻩ ؛ ﺁﺋﯿﻨﻪ ﻭ ﺑﺎﻍ
ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎﯼ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ
ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺎﺩ ﻣﯽ ﮐﺎﺭﻧﺪ
ﺗﺎ ﺧﯿﺎﻟﻬﺎﯼ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﺧﯿﺰﻧﺪ
ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻣﻪ ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺷﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻃﻠﻮﻉ ﮐﻨﺪ
ﭘﺮ ﺧﺎﺵ ﻧﮑﻦ ﺑﻪ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎﯼ ﺁﺋﯿﻨﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺷﺎﻟﯽ
ﻏﻼﻑ ﮐﻦ ﺷﻤﺸﯿﺮﺕ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺗﻮ ﺍﻡ
ﻭ ﺑﺎ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺍﺭﻡ
ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻫﺎﯼ ﯾﻼﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺍﻡ
ﻭ ﺩﺭ ﻣﺨﻮﻑ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﺒﻬﺎ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﺍﺕ ﺗﺎ ﺑﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
ﻣﺮﺍ ﺑﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﻧﯽ ﻟﺒﮑﻬﺎﯼ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﻣﻬﺮ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺳﺎﯾﻪ ﯼ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺷﯿﺮ ﺑﻬﺎﯾﻢ
ﻣﻦ ﻋﺮﻭﺱ ﺍﯾﻦ ﺟﻬﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﺭﻧﺞ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺳﺘﺎﯾﻢ
ﻭ ﭘﻮﺳﯿﺪﮔﯽ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺭﺍ ﺭﻭﺯ ﻫﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ
ﺩﺭﯾﺎ ﻃﻮﻓﺎﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺍﺑﺮﻫﺎﯼ ﺗﯿﺮﻩ
ﺑﺮ ﮔﻮﺯﻧﻬﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺟﻨﮕﻞ ﻣﯽ ﺗﺎﺑﺪ
ﯾﻘﯿﻨﺎ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ
ﻭ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﻐﺰ ﺕ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﻻﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ
ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﺳﻔﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﻗﺮﻗﺎﻭﻻﻥ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺩﻫﺪ
ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﻭ ﺩﺭ ﻃﻠﻮﻉ ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﯾﺒﺎﺭﺍﻥ ﺷﺎﻟﯽ ﺷﻨﺎﻭﺭﻡ
ﻭ ﺷﺮﺍﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺎﺭ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻡ ...

ﻋﻠﯽ ﯾﺤﯿﯽ ﭘﻮﺭ ﺳﻞ ﺗﯽ ﺗﯽ

بهنام جمعه 1 اسفند‌ماه سال 1393 ساعت 06:54 ب.ظ http://moradi40.blogfa.com

درود و عرض ادب
وبلاگ پر محتوا و زیباتون رو دیدم و لذت بردم
موفق باشید عزیز

no3in جمعه 1 اسفند‌ماه سال 1393 ساعت 12:07 ب.ظ http://www.no3in.blogfa.com

به دیدنم که میای برام گلاب بیار
که مزه مزه کنم نفس کشیدنتو[گل]

سلام...

وب زیبایی داری....موفق باشی

ممنون میشم اگه به دیدنم بیای

اگه اومدی برام شعری که خیلی دوسش داری رو به یادگار بذار

احیانا اگه خاطره ویا توضیحی هم برای شعرت داری برام بنویس[گل]

جواد پنج‌شنبه 30 بهمن‌ماه سال 1393 ساعت 09:03 ب.ظ

بسیار زیبا...
ما انتظار متن های بیشتری ازت داریم نیما جان
یکم تنبل شدی ها :)

تنبل شدم. قبول دارم آقا جواد
البته فقط تنبلی نیست. یک کم مشغله هم هست.

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد