از بودنت
از جای دست هام روی تنت
از دمپایی هات که زیر تختم پیدا می شود
از صدات که لای نفس هام ناپیدا می شود
از خوابی که تو را به من رسانده
از بوی تنت که لای ملافه هام مانده
از خطوط کف دستم
از سایه ات پشت پنجره
از هیجانم پشت در
از تپش های نابهنگام قلب من
از جست و خیزهای دل تو
از حرفهات
می فهمم که دوستت دارم
از راه رفتن با تو کنار رود
از گذشتن از چهارراه
از نگاهت کردن
از باهات حرف زدن
از با هم غذا خوردن
از خواب تو را دیدن
از صدای پاهات
از خنده هات
از تو را بوسیدن
از گوشه های لب هات
می فهمم که دوستم داری...
"عباس معروفی"
و تو انگار کن که هرگز
نبودهای
و
من هرگز به نبودن تو
بودن
را
چنین
حقیر نینگاشتهام.
با سرانگشت
لبهام
را ببوس
بگذار
بین پرستش و عشقبازی
آونگ
شوم
در
خاطرهی بشر
چون
زنگ کلیسا
در
بلندای هستی.
من
به گریه التماس میکنم
یا
گریه به من؟
و
تو انگار کن از آغاز بودهای
مثل
خدا
و
مرا آفریدهای
مثل
نگاهت
یا
خندههات
"عباس معروفی"
------------------------------------------------------------
دفتر عشق:
این چشم های توست
که هر بار می خواهد
شعری تازه
از رویاهای من بدزدد
این بار اعتراف تازه ایی برایت آوردم
نام من
جای چشم های تو را
زیر تمام شعر هایم تصاحب کرده است!
"منبع: نت"