اگر بودی - زاگرو نورالهی

اگر بودی

محکم به سینه می چسباندمت و

برگ و شاخه هایمان در هم تنیده می شد

کبوتران شادی از لبهایم به لانه های تو پناه می گرفت و

از لانه های تو به فصل من و

از فصل من به أبدیت تو مهاجرت می کردند

کاش بودی تا ابرهایم را به هوای تو بلند می کردم

تا بال به سمت من می گشودی و

من باد ترانه ی دستهایت می شدم

کاش جاده ای که می رفت دوباره برگردد

من هنوز هم تمام غذاهای دونفره و لباسهامان

تمام اسناد هویتمان

پرسه و بوسه و آغوش و لبخندمان را

در این چمدان

با خود به همه جا کشانده ام.

"زاگرو نورالهی"