آدمهای کوچک به آدمهای بزرگ فکر می کنند
و آدمهای بزرگ به ایده ها.
من فقط به تو فکر می کنم، کوچک قشنگم!
اصلاً اگر فکر تو بگذارد،
ایده های زیادی در سر دارم.
اولیش اینکه...
دوباره عاشقت شوم.
"عباس معروفی"
همیشه دلم خواسته بدانم،
لحظههای تو بی من چطور میگذرد؟
وقتی نگاهت میافتد به برگ،
به شاخه،
به پوست درخت،
وقتی بوی پرتقال میپیچد،
وقتی باران تنها تو را خیس میکند
وقتی با صدایی برمیگردی پشت سرت و من نیستم …
"عباس معروفی"
زنده یاد سید عباس معروفی (۲۷ اردیبهشت ۱۳۳۶ ، شهریور ۱۴۰۱)
دلتنگی
یعنی فکر کردن به پرواز
به خندههای بیدلیلت در راه خانه
نگاههای "مال خودمی"ات در جمع
دلتنگی
یعنی کش رفتن آدامس جویده ات
و غوطهور شدن در طعم لب هات
دلتنگی
یعنی چشمهای تو امشب سرخ بود
و چشمهای من خیس...
"عباس معروفی"
بانوی قشنگم
من
همیشه مستم
لبهای
تو
مخفف
شرابهای دنیاست
چکیدهی
کامروای انگور
که
قطره میشود
نقطهی
هستی مرا میچکاند
داغی
که بر دلم مانده است
من
این نخورده با خندههای تو مست
بیهوده
نیست
که
در کلمات میچرخم
نارنجی
نقطهها
همه
ردی
از بوسههای توست ...
"عباس معروفی"
برگرفته از کانال "باران دل"
baran_e_del@
توی دلم گفتم:
عزیز دلم،
با نگاهت مرا بدوز
به هرجا که دلت میخواهد بدوز؛
به زندگی، به مرگ، به عشق، به هرچه دوست داری.
در برابر نگاهت من ابر میشوم،
دود میشوم که بتوانی مثل باد بازیام بدهی.
نفس گرمت را روی تنم فوت کن،
ببین چهجوری ناپدید میشوم...
"عباس معروفی"
برگرفته از کانال: باران دل
baran_e_del@
اگر بدانی وقتی نیستی
چقدر بیهوده ام
تلخم، خرابم و هیچ
اگر بدانی فقط ...
هیچوقت نمی روی
بانوی زیبای من
حتی به خواب ...
"عباس معروفی"
قشنگی زندگی
یکیش موهای توست ...
گل من !
نه این که راه بروی باد را پریشان کنی ...
نه !
در آغوشم بخوابی
که موهات را نفس بکشم ...
آرام در باغ روحت بچرخم
در بهشت پرتقال و نارنج
و قشنگی بودنت را به تنت بگویم ...
"عباس معروفی"
به انگشت هایت بگو
لب های مرا ببوسند ..
به انگشت هایت بگو
راه بیفتند روی صورتم
توی موهام ..
قدم زدن در این شب گرم
حالت را خوب می کند ..
گل من!
گاهی نفس عمیق بکش و
نگذار تنم از حسودی بمیرد ..
"عباس معروفی"
با خیالت زندگی می کنم
و با خودت عاشقی.
کاش دو بار زاده می شدم؛
یکی برای مردن در آغوش تو،
یکی برای تماشای عاشقی کردنت!
"عباس معروفی"
اگر ازت دور نباشم
چه جوری برایت دلتنگی کنم؟
گل قشنگم !
اگر کنارت نباشم
بوی گل و طعم بوسه هات
یادم می رود
بودن یا نبودن
پلک زندگی ماست
در یکی تاب می خوریم
در یکی بی تاب می شویم
و من
در هر پلکی
یکبار دیدنت را می بازم ...
" عباس معروفی "
برگرفته از کانال:
@baran_e_del
اگر باد نبود
کنارم بند میشدی
همینجا که میدانی !
اگر باد نبود
آسمانم را سراسر ابر نمیگرفت ...
و من
این همه دلتنگ نمیشدم ابرآلود ...
این همه در دلم نمیباریدم ...
و این همه از شوق آفتاب نمیآمدم کنار پنچره ...!!
همیشه خیال میکردم
تو میآیی
و من آمدنت را تماشا میکنم
همیشه،
باد، پنجره را به هم کوبید ...
و باران ِ تندی گرفت!!
"عباس معروفی"
+ با تشکر از خانم "مهربانو" برای ارسال شعر.
بوی تنت
مرا برمیگرداند
به دوران پیش از خودم
پیش از آن که باشم.
مگر پیش از تو
سیب هم وجود داشت؟
"عباس معروفی"
حتی یک نفر در این دنیا
شبیه تو نیست...
نه در نفس کشیدن،
نه در نفس نفس نفس زدن،
و نه از قشنگی...
نفس مرا بند آوردن!!
"عباس معروفی"
من فکر میکنم
جاذبهی تو از خاک نبوده
از آسمان بوده
از سیب نبوده
از دستهات بوده
از خندههات
موهات
و نگاه برهنهات
که بر تنم میریخت.
"عباس معروفی"
به زودی در آغوشت می گیرم
می خواهم توی بغلت
همه اش بمیرم
و تو مدام بوسم کنی
تا خدا به بودنش شک کند!
می شود؟
@
قلمرو موسیقی
قلب است
جایی که تو راه می روی
همه آهنگ ها
از موهای تو
به آسمان می رسد،
بخند.
@
می شود پرتقالم را
بیاورم توی تختخواب؟
قول می دهم پرتقالی نشوی.
@
قلمرو تو چشم است
در هوایی بارانی
دارم تمام می شوم،
بیا.
@
تو بخواه
تا
من برایت بمیرم
به
طمع یک بوسه
با
طعم نارنجی
یا
هر رنگی تو بخواهی.
هرچقدر
هم که عاشقت باشم
نمی
توانم عاشقی ام را
به
تو ترجیح دهم
هر
چقدر که عاشقی بلد باشم
خرج
تو می کنم
آقای
من!
به
جاش
تو
برای من لبخند بزن.
می
شود؟
@
همه ی کوچه ها را گشته ام
ایستگاه ها، فرودگاه ها، پارک ها
کافه های شلوغ
پاتوق های کوچک
خیابان ها و میدان ها
حالا من
به آسمان هم
نگاه نمی کنم
زیرا در آنجا هم نیستی
آب شده ای در چشم هام
یک قطره ی پاک.
خانه را هم گشته ام
بانوی من!
می شود کمد لباس را باز کنم
تو آنجا باشی و بخندی باز؟
می شود؟
@
کاش می شد حرف نزنم
و فقط دستهات را
روی تنم لمس کنم.
"عباس معروفی – پونه ایرانی"
از کتاب: نامه های عاشقانه / نشر گردون / 2011 / آلمان
در
نور شمع
زن
تری؛
در
آفتاب صبح که چشم باز میکنی
فرشته
تر؛
و
من بین این دو زیبایی ِ با شکوه
عاشقانه
آونگ شده ام ...!
"عباس معروفی"
با
بودنت
خدا
هم هست
و
زمین میچرخد به دور خورشیدی
که
تویی.
@
دوستت
دارم
تا
ابد مال تو
باهاش
نان بخر
باهاش
دور بزن در میدان شهر
مثل
پلاک بینداز به گردنت
پلاک
جنگ؟
جنگ...
میدانی چیست؟
هشت
سال به گردنت بیاویزم
از
من خسته میشوی؟
پلاک
جنگ نه
گل
میخک
برگ
زیتون
گوشهی
موهات...
دوستت
دارم
تا
ابد مال تو
باهاش
ستاره رصد کن
باهاش
برام نامه بنویس.
@
می آیی همه دنیا را خاموش کنیم؟
و بعد
تو همه اش را روشن کنی؟
اصلاً
میآیی خورشید را
برای
خدا پس بفرستیم
و
تو ببینی که حضورت کافیست؟
@
هرجا
باشی
برای
دیدن تو
شهر
به شهر خواهم آمد
آنقدر
که از پرتگاه زندگی بیفتم.
@
دستهات!
دستهات
را از من نگیر.
وقتی
شیفته در رویاهام
دنبال
تو میگردم
چیزی
ته دلم زیر و زبر میشود
سرم
را توی بغلم میگیرم
حیف
که نیستی
حیف
که برای من
شمع
هم نمیتوانی روشن کنی!
@
فرقی
دارد کجا باشم؟
خندان در آینه
یا منتظرت کنار پنجره...
هر جا که باشی
در آغوش منی
خودت هم این را می دانی.
"عباس معروفی – پونه ایرانی"
از کتاب: نامه های عاشقانه / نشر گردون / برلین 2011 / (نسخه PDF/ص126)
------------------------------------------------------
پی نوشت: متاسفانه این شعر زیبا با ترکیب های دیگه هم در برخی وبلاگ ها منتشر شده است که بعضا شالوده اصلی شعر بهم ریخته و حتی گنگ شده است خصوصا انتهای شعر. و واقعا برای من سوال هست که چرا و چطور این اتفاق می افتد!؟ احتمالا سهل انگاری یک نفر و کپی کاری بقیه!
در هر حال متن فوق از روی نسخه اصلی کتاب (نسخه PDF) نوشته شده است.