سخنها دارم از دست تو در دل
ولیکن در حضورت بی زبانم
"سعدی"
متن کامل شعر در ادامه مطلب
ادامه مطلب ...ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺗﻮﺍﻡ
ﻣﻦ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ ﻧﺎﻣﺮﯾﯽ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺗﻮﺍﻡ
ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺷﺒﯽ ﺩﺭ ﭘﯽ ﻣﻦ ﮔﻢ ﺑﺸﻮﯼ
ﭼﻮﻥ ﻣﻪ ﺁﻟﻮﺩﺗﺮﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺗﻮﺍﻡ
ﺗﻮ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﻩ ﯼ ﯾﮏ ﻗﻄﻌﻪ ﯼ ﻏﻤﮕﯿﻨﯽ ﻭ ﻣﻦ
ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻧﺖ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺷﺐ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺗﻮﺍﻡ
ﺭﻭﯼ ﺳﻦ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﮐﻢ ﮐﻢ ﻧﻔﺴﺖ ﺑﻨﺪ ﺁﻣﺪ
ﻣﺜﻞ ﺍﮐﺴﯿﮋﻧﻢ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﺍﻡ
ﺑﯿﻦ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﻨﺴﺮﺕ ﻣﺮﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻦ
ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺗﻮﺍﻡ
"بابک سلیم ساسانی"
اگر طعم لبان تو نبود
چگونه عطرهای زنانه را میشناختم؟
شیرین و نرم...
لمس دست هایت اگر نمی بود
چگونه راه درست را می دیدم
و صدای تو است
دلیل شکفتن لاله ی گوش من
تو یاد دادی ام حس آمیزی را
و شعر قشنگترین حسی است
که یاد تو به قلبم آمیخته.
"محسن حسینخانی"
از کتاب: کوه صدایم را پس نمی دهد / نشر مروارید / چاپ اول: زمستان 1402
-----------------------------
*: حسآمیزی (به انگلیسی: Synesthesia) در آرایههای ادبی، آمیختن دو یا چند حس است در کلام؛ به گونهای که ایجاد موسیقی معنوی به تأثیر سخن بیفزاید.
دشت های سبز را دوست دارم
خرگوش های سپید را
که جست و خیز می کنند
و در بوته ها پنهان می شوند
من بهار را
به خاطر پیراهن سبز تو
که دو خرگوش سپید
در آن پنهان شده اند
دوست دارم.
"محسن حسینخانی"
از کتاب: کوه صدایم را پس نمی دهد / نشر مروارید / چاپ اول: زمستان 1402
بعد تو با سختی بسیار نفس می کشم
پنجره ام در تن دیوار نفس می کشم
پیرم و هرچند زمین گیر شدم مثل کوه
باز ولی با دهن غار نفس می کشم
از شب و روزم چه بگویم نفسی هست و نیست
بعد تو انگار نه انگار نفس می کشم
بوی تو را می دهد این خانه و دلواپسم
کم شود از عطر تو هر بار نفس می کشم
زندگی از چشم من افتاده و گاهی به زور
بین غم و قهوه و سیگار نفس می کشم
گورکن آن روز که من مردم اگر او رسید
بیل نزن، دست نگه دار، نفس می کشم.
"بابک سلیم ساسانی"
------------------------------
درباره شاعر: بابک سلیم ساسانی، شاعر و تارنه سرا، متولد 13 اسفند 1366 ، کرمانشاه ، تحصیلات: کارشناسی مهندسی عمران
فرصتی
نیست به جز فرصت آخر که منم
شب دراز
است و جهان خواب و قلندر که منم
قلب تو
قله ی قاف است و زمرد بدنی
ماجراجوی
کهن در پی گوهر که منم
توی این
کوچه کسی منتظر آمدن است
در به در
می زنم انگشت به هر در که منم
خسته ای،
خسته از این درد نباید بشوم
سینه ای
نیست جز این لایق خنجر که منم
هی ورق می
زنی و پلک... کجا می گردی؟
آن غزل
مرد تب آلوده ی دفتر که منم
فارغ از
جنگ در این سینه تو آسوده بمان
کیسه ی
خاک پر از طاقت سنگر که منم
می رسد
صبح و تو با آینه ات می گویی
بین آن خاطره
ها از همه بهتر که منم.
"حسین آهنی"
درباره شاعر: حسین آهنی، متولد 1357 تهران، درگذشته: خرداد 1400 ، کتاب: مجموعه غزلیات «برای نگاهت» سال 1399
توی این
خانه کسی بعد تو تنها مانده
دهن پنجره از رفتن تو وا مانده
قاب عکسی شده این پنجره و رفتن تو
مثل یک منظره در حافظه اش جا مانده
چمدان بستی و هنگام خداحافظی ات
"دوستت
دارم" ِ تلخ تو معما مانده
چندتا عکس و دو خط نامه و یک دفتر شعر
تکه هایی است که از روح تو این جا مانده
بی تو تقویم پر از خاطره های خوشمان
زیر لب گفت فقط روز مبادا مانده
از تو یک روح مسافر که پر از خاطره هاست
از من اما جسد یک زن تنها مانده.
"مهسا تیموری"
درباره شاعر: مهسا تیموری، متولد ۱۳۶۳، کرمانشاه است. او دارای مدرک کارشناسی ارشد در رشتهی زبان و ادبیات فارسی است. مجموعه غزل این بانوی شاعر، با عنوان «فقط» در سال ۹۵ با همکاری نشر شانی به چاپ رسید.
صدای تو
از کدام آب گذشته بود
یا در کجا
باریده بود
که همراه
ریحانها و سوسنها
به سوی من
میآمد؟
صدای تو
چگونه از آمدن من
گذشته بود
که آن را
در آسمانها میشنیدم.
"بیژن جلالی"
تا تو
بیایی
دستم را
به سوی رودی
دراز کردم
که میخروشید.
تا تو
بیایی
خاک را
نگریستم
در سراسر
اندوهش
و گریستم.
تا تو
بیایی
خورشید را
نگریستم
با چشمان
باز
و جهانم
در سیاهی فرو رفت.
"بیژن جلالی"
درباره شاعر: بیژن جلالی (زاده ۳۰ آبان ۱۳۰۶ در تهران – درگذشت ۲۴ دی ۱۳۷۸) از چهرههای شناخته شده شعر معاصر ایران بود. شاعری که بهویژه پس از مرگ با استقبال نسل جدیدی از مخاطبان ادبی مواجه شد که سادگی بیان و تصاویر او را در شعر میپسندیدند.
بسیار پیشتر
از امروز
دوستت
داشتم در گذشتههای دور
آنقدر دور
که هروقت
بهیاد میآورم
پارچ بلور
کنار سفرهی من
اِبریق میشود
کلاه کَپی
من، دستار
کت و
شلوارم، ردای سفید
کراواتم،
زنّار
اتاق،
همین اتاق زیرشیروانی ما، غار
غاری پر
از تاریک و صدای بوسههای ما
و قرنهای
بعد تو را همچنان دوست خواهم داشت
آنقدر که
در خیالبافی آنهمه عشق
تو در
سفینهای نزدیک من
من در
سفینهای دیگر، بسیار نزدیکتر از خودم با تو
دست میکشیم
به گونههای هم
بر صفحهی
تلویزیون.
"بیژن نجدی"
بیژن نجدی (زاده ۲۴ آبان ۱۳۲۰ - درگذشت ۴ شهریور ۱۳۷۶)، شاعر و نویسنده ایرانی بود.
ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی
دودم به سر برآمد زین آتش نهانی
"سعدی"
منبع عکس: https://seenartshop.ir/product-427-10
متن کامل شعر در ادامه مطلب
تا درد نیابی تو به درمان نرسی
تا جان ندهی به وصل جانان نرسی
تا همچو خلیل اندر آتش نروی
چون خضر به سرچشمهٔ حیوان نرسی
"مولانا" (رباعیات)
رو به روی پنجره دیوار باشد بهتر است
بین ما این فاصله بسیار باشد بهتر است
من به دنبال کسی بودم که دلسوزی کند
همدمم این روزها سیگار باشد بهتر است
من نگفتم آنچه حلاج از تو دید و فاش کرد
سر نوشت رازداری، دار باشد بهتر است
خانه ی بیچاره ای که سرنوشتش زلزله است
از همان روز نخست آوار باشد بهتر است
گاه نفرت حاصلش عشق است، این را درک کن
گاه اگر از تو دلم بیزار باشد بهتر است.
"حسین زحمتکش"
دست ما کوتاه و دستان شما در دست دوست
خـاطراتـی کـه شما داریـد... ما را آرزوست
دشمنان از روبرو خنجر زدند و دوسـتان
کاش بر میگشتم و می ایستادم رو به دوست
آنچه از تو برده ایم این زخم های کهنه است
آنچه از ما برده ای ای عشق، عمری آبروست...
حاصل یـک عمر پیش چشممان بر باد رفت
چون کسی که رکعت آخر بفهمد بی وضوست ...!
"حسین زحمتکش"
شعله دارم
می کشم در تب، نمی فهمی چرا؟
تاب بی
ماهی ندارد شب، نمی فهمی چرا؟
اهـل آه و
نالـه کردن نیستم، جان من است
اینکه هر
دم می رسد برلب نمی فهمی چرا؟
ذوب دارم
می شوم هر روز می بینی مگر؟
آب دارم
می شوم هر شب نمی فهمی چرا؟
آنچه من
پای بدست آوردن چشمت زدم
قید دینم
بود لامذهب نمی فهمی چرا؟
بین مردم
مثل من پیدا نخواهد شد نگرد
"یک" ندارد
جز خودش مضرب نمی فهمی چرا؟
بارها
گفتم دل دیوانه گرد عشق نه!
نیش خواهی
خورد از این عقرب نمی فهمی چرا؟
"حسین زحمتکش"
-----------------------------
درباره شاعر: حسین زحمتکش، شاعر و ترانه سرا ، متولد هفتم مرداد ماه 1371 رشت
بوسه ات مرحله ی پر هیجانی دارد
چشم و ابروت عجب تیر و کمانی دارد
نکند وارث لبخند مونالیزایی!
که لبت مثل لبش، راز نهانی دارد؟
هُرم آغوش تو یعنی که خدا هم با تو
گاهگاهی هوس خوشگذرانی دارد
کاش تکلیف مرا چشم تو روشن بکند
که خریدار تو بودن چه زبانی دارد؟
با دوتا بوسه بیا امر به معروف کنیم
لذتی بیشتر از چشم چرانی دارد
بعد آشوب بزرگی که لبت برپا کرد
چشم تو فتنه ی یک جنگ جهانی دارد
بوسه ات ولوله انداخته در اندامم
حتم دارم، لبت اکسیر جوانی دارد.
"فرشید تربیت"
درباره شاعر: فرشید تربیت متولد بوشهر، کارشناس ارشد هنرهای نمایشی، مدرس تئاتر، شاعر و ترانه سرا و مدیر رادیو کودک.
گفت در چشمان من غرق تماشایی چقدر
گفتم آری، خود نمیدانی که زیبایی چقدر
در میان دوستداران تا غریبم دید گفت:
دورهگرد آشنا! دور و بر مایی چقدر
ای دل عاشق که پای انتظارش سوختی
هیچکس در انتظارت نیست، تنهایی چقدر
عاشقی از داغ غیرت مرد و با خونش نوشت
دل نمیبندی ولی محبوب دلهایی چقدر
آتش دوری مرا سوزاند، ای روز وصال
بیش از این طاقت ندارم، دیر میآیی چقدر.
"سجاد سامانی"
درباره شاعر: سجاد سامانی متولد ۱۴ دی ۱۳۷۱ در تهران است.
نه دل آزرده، نه دلتنگ، نه دلسوخته ام
یعنی از عمر گران هیچ نیندوخته ام
پاسخ ساده ی من سخت تر از پرسش توست
عشق درسی ست که من نیز نیاموخته ام
روسیاه محک عشق شدن نزدیک است
سکه ی «قلب» زیانی ست که نفروخته ام
برکه ای گفت به خود، ماه به من خیره شده ست
ماه خندید که من چشم به «خود» دوخته ام
شده ام ابر که با گریه فرو بنشانم
آتش صاعقه ای را که خود افروخته ام
"فاضل نظری"
گفتی که می بوسم تو را، گفتم تمنا می کنم
گفتی که گر بیند کسی؟ گفتم که حاشا می کنم
گفتی ز بخت بد اگر ناگه رقیب آید ز در؟
گفتم که با افسونگری او را ز سر وا می کنم
گفتی که تلخی های من گر ناگوار افتد مرا
گفتم که با نوش لبم آنرا گوارا می کنم
گفتی چه می بینی بگو در چشم چون آیینه ام؟
گفتم که من خود را در او عریان تماشا می کنم
گفتی که از بی طاقتی دل قصد یغما می کند
گفتم که با یغماگران باری مدارا می کنم
گفتی که پیوند تو را با نقد هستی می خرم
گفتم که ارزان تر از این من با تو سودا می کنم
گفتی اگر از کوی خود روزی تو را گویم برو؟
گفتم که صد سال دگر امروز و فردا می کنم
گفتی گر از پای خود زنجیر عشقت وا کنم
گفتم ز تو دیوانه تر دانی که پیدا می کنم
"سیمین بهبهانی"
بِبُر به نام خداوندت
که لطف خنجر ابراهیم
به تیز بودن احکام است
نبخش مرتکبانت را
تو حکم واجب الاجرایی
و عشق جوخه ی اعدام است
به دست آه بسوزانم
که شعله ور شدنم دود است
کفن به سرفه بپوشانم
که سربه سر بدنم دود است
و نخ به نخ دهنم دود است
غمت غلیظ ترین کام است
سرنگ ها همگان قرمز
و رنگ ها همگان قرمز
سماع مولویان قرمز
جهان کران به کران قرمز
که رنگی از رُژ گلگونت
هنوز بر لب این جام است
بگو ستاره ی دردانه!
در انزوای رصدخانه
کدام کوزه شکست آن روز
که با گذشتن نهصد سال
هنوز حلقه ی دستانش
به دور گردن خیام است؟
ببین چقدر اسیرم من!
چنان بکُش که اگر مردم
هزار بار بمیرم من
دسیسه های تو! می بینی؟
گلوی پاک امیرم من
که در تدارک حمّام است
چه حکمتی ست در این مردن؟
-در عاشقانه ترین مردن-
و مغز را به فضا بردن
و گریه را به خَلا بردن
چه حکمتی ست که در آغاز
نگاه من به سرانجام است؟
"حسین صفا"
--------------------------------------
درباره شاعر: حسین صفا شاعر و ترانهسرا، متولد 30 آذر 1359 در تهران است. آثار چاپ شده: کنار پلّه تاریک و چند غزل برای زنم ، وصیت و صبحانه ، من کم تحملّم ، صدای راهپلّه میآید و ...
---------------------------------------
+ دانلود آهنگ جدید محسن چاوشی به نام ببر به نام خداوندت / از آلبوم ابراهیم (1401)