ناتمام

هنوز از کاغذ دست نکشیده
در می زنند
شاید شعر همین چند لحظه پیش است
برگشته تا تمامش کنم
تا تمامم کند
شاید.... اما ....نه
پشت در تنها
احتمال تو ایستاده
من که می دانم
همه شعر ها نا تمام اند
مانند تو
که در بهانه آمدنت هم نا تمام هستی
تو همیشه با کلید در می زنی
همیشه می خواهی این در را
من از میان بردارم
نه! این بار در را خودت باز کن
بیا
تمامم کن و برو
جواب همه پنجرها با من
هنوز یک شعر ناتمام برایم مانده است
تو هنوز نمی دانی که
پنجره ها دیوانه شعر های نا تمامند
اشتباه کردی!
همیشه باید در بهانه رفتن هم ناتمام بود

"محمود دلفانی"

برگرفته از وبلاگ:

http://angst.persianblog.ir/

چرا رفتی ...

چرا رفتی

چرا؟

من بی قرارم

به سر

سودای آغوش تو دارم…

 

روحش شاد و یادش گرامی

-------------------------------------------------------

دانلود آهنگ "چرا رفتی" با صدای همایون شجریان، ترانه سرا: سیمین بهبهانی

به دیدارم بشتاب

به دیدارم بشتاب

این شکوفه ها

به همان سرعتی که باز می شوند

فرو می ریزند

هستی این جهان

بر پایداری شبنم می ماند بر گلبرگ **

"ایزومی شی کی بو"

(ترجمه: عباس صفاری)

برگرفته از وبلاگ:

http://www.farshid38.blogfa.com

دکمه پیراهنت

همین که می خواهم باور کنم

همه ی روز هایی را که با تو در این خانه زندگی کرده ام

خواب بوده اند...

دکمه ی پیراهنت را پیدا می کنم!

"پری زهرا اسکندری"

برگرفته از وبلاگ:

http://raghsegandomzar.blogfa.com/

بین خودمان بماند

برگرفته از وبلاگ: ناز و نیاز

هیچ وقت...

هیچ وقت

یکی را با همه ی ﻭﺟﻮﺩﺕ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ!
ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭ
ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﺪﺍﺭﯼ...

"هاروکی موراکامی"

فاصله...

درختان کوچه
نمی‌توانند یکدیگر را بغل کنند
دست‌های آنها را همیشه قطع می‌کنند
مثل دست‌های من
که بیهوده کشیده شده است در فاصله
و در این سکوت
که هیزم‌شکن بین من و توست!

"ادوارد حق وردیان"

دوستی

دوستی با بعضی آدم ها مثل نوشیدن چای کیسه‌ ایست

هول هولکی و دم دستی، برای رفع تکلیف
اما خستگی‌ات را رفع نمی‌کنند
دل آدم را باز نمی‌کند. خاطره نمی‌شود! 

دوستی با بعضی آدمها مثل خوردن چای خارجی است

پر از رنگ و بو
این دوستی‌ها جان می دهند برای خاطره‌های دمِ دستی…
این چای خارجی را می‌ریزی در فنجان،
می‌نشینی با شکلات فندقی می‌خوری و فکر می‌کنی خوشحال‌ترین آدم روی زمینی

فقط نمی‌دانی چرا باقی چای که مانده در فنجان بعد از یکی دو ساعت می‌شود رنگ قیر... سیاه ... 

دوستی با بعضی آدم‌ها مثل نوشیدن چای سرگل لاهیجان است.

باید نرم دم بکشد

باید انتظارش را بکشی
باید برای عطر و رنگش منتظر بمانی

باید صبر کنی
آرام باشی و مقدماتش را فراهم کنی

باید آن را بریزی در یک استکان کوچک کمر باریک

خوب نگاهش کنی...

عطر ملایمش را احساس کنی

و آهسته، جرعه جرعه بنوشی‌اش و زندگی کنی...

"سروش صحت"

---------------------------------------------------------

 + تقدیم به همه آنهایی که هنوز قلبشان برای دوستیهای واقعی و بی ریا می تپد... تقدیم به همه دوستان نازنینم.

-----------------------------------------------------------

پیشنهاد موسیقی:

دانلود آهنگ "روز برفی" با صدای محمد رضا گلزار و مرتضی پاشایی عزیزززززززز

ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺒﺨﺸﯿﺪ...

ﺧﺴﺮﻭ ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﮔﻔﺖ:

ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺒﺨﺸﯿﺪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ،
ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ!
ﮔﺎﻫﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻧﺪﻱ ﺭﻓﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻱ!
ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ می دﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺖ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﺮﺍ ﮐﻢ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ!
ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﻕ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻧﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ!
ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺷﺪ!
ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮑﺠﺎ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ می کنند ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ...

مرهم

آمده‌ام پشتِ پنجره‌ی نیمه بازِ اتاقم.

آیینه‌ی دلم را روبروی صورتِ ماهت گرفته‌ام

تا ببینی هلالِ خمیده ی نازکت، گهواره یِ آرامشِ این روزهایم شده.

تا ببینی با همین هلالِ خمیده ی نازکت،

تمام زخم های دلم را، مرهم شده ای

مرهم شده ای زخم هایی را که هیچ قرصِ کاملِ ماهی،

التیام بخشش نبود،

باور کن ماه شده ای، ماهِ من... باور کن...

همپایِ بی همتایِ من!

این روزها، 

وزشِ هیچ نسیمی از دنیای زمینی ام،

عکسِ رخِ ماهِ تــو را در دلم آشفته نمی کند

و من،

آرمیده ام در زیر سایه یِ ماهی که،

هوایِ عطر آگینِ بهشتی اش،

تار و پود وجودم را به آغوش کشیده است

مهربانترین با من!

این روزها،

انگار دلم را به مسلخِ عشق آورده ام

انگار واژه هایم را به قربانگاهِ تــو آورده ام

واژه هایم را... نگارندگانِ حافظه ی احساسم را،

در پای نگاهِ مهربان تــو، به سجده آورده ام

و مُهرِ نامِ تــو بر پیشانی ام،

دنیایِ کوچکِ تنهاییم را نورانی کرده است

این روزها،

سحرگاه،

به هوای رایحه ی دل انگیزت،

به عشقِ طلوعِ دوباره ام با تــو،

تسبیحِ اشکهایم را،

یک به یک از میانِ نخِ احساسم عبور می دهم

تـو بزرگتری از هر آنچه می پندارم... تــو بزرگتری... تــو بزرگتری...

 و این روزها،

 این قاصدکِ پیغام هایِ عاشقانه ی توست که

دست در دستِ نسیم،

راهِ خانه ی دلم را، به فرشتگانت نشان می دهد

و صدای بالهای فرشتگانِ درگاهت،

نوایِ موسیقیِ روحانیِ لحظه هایم شده...

"شهره روحبانی"

جدایی را از یاد ببر

کاش اینجا بودی و می‌توانستم هر آنچه را که بر دلم سنگینی می‌کند در نگاهت زمزمه کنم.

نه!... اگر بودی می‌دانم باز هم تنها سکوت می‌کردم. 

بعضی چیزها را نمی‌توان بر زبان راند... 

مثلا پچ‌پچ گل‌های باغچه عشق و یا راز دلدادگی من به تو...

بعضی از حرف‌ها همیشه پشت سکوت جا خوش می‌کنند. 

شاید می‌ترسند سکوت را بشکنند و بعد از آن غروری را هم به مرداب فراموشی بسپارند.

...

دیشب پا به پای آسمان گریستم.

می‌دانم... در این شهر پر از خاکستر از باران خبری نبود اما آسمان دل نازنینت بارانی بود...

آسمان دل من، به هوای دل شکستهء شقایق می‌گریست...

و چشم بیمار من، به هوای روح پاک مریم‌گونهء تو...

می‌خواستم آنقدر اشک بریزم که با قطرات آن بتوانم غم دوری از تو را حل کنم.

اما غم دوری از تو آنقدر عظیم بود که حتی با بارش آسمان هم حل نمی‌شد...

...

بارها به این اندیشیدم که ای کاش، هیچ‌گاه دل به تو نداده بودم؛ اما بعد پشیمان شدم.

آخر اگر دل به تو نداده بودم که تا حالا بارها جان داده بودم.

لبخند بزن... نازنینت دل داده است تا جان نبازد...

می‌دانم که باز هم در خیالت به این می‌اندیشی که

چگونه باور کنی دختری را که دلش را به تو بخشیده است...

می‌دانم باز هم به نتیجه همیشگی می‌رسی! مهم نیست.

مهم این است که دل من آنجاست...

می‌دانم رسم امانت داری را به جا می‌آوری...

باورت می‌شود که نازنینت به تو بیشتر از خودش ایمان دارد؟

می‌دانم باور می‌کنی...

به روی نوشته‌هایم عطر یاس پاشیده‌ام تا شاید، باز تو را به یاد من بیندازد...

اگر دوست نداری بگو تا بعد از این عطر هر گلی را که تو دوست داری برویشان بپاشم...

"شهره روحبانی"

برگرفته از وبلاگ شاعر:

تمام دفترهایم به خاطر تو ورق خورده‌اند

 --------------------------------------------------------------------------

درباره شاعر:

شهره روحبانی، متولد 1 مرداد 1359، تهران

کتابهای چاپ شده:

مجموعه شعر: غریبه ، نشر مرآتی ، 1381

متن کامل در ادامه مطلب:

سخنی از محمود دولت آبادی

گاهی باید از دیگران فاصله بگیری

اگر اهمیت دادند ارزشت را خواهی فهمید
و اگر اهمیتی ندادند
خواهی فهمید کجا ایستاده ای...!

"محمود دولت آبادی "

قرار

بی قرار هیچ قراری نبوده ام
مگر قراری که با تو بستم و
هرگز نیامدی…

"فرامرز سدهی "

مرا ببخش

مرا ببخش

اگر در آغوشت باز

دلتنگت می‌شوم !

"سپیده داوودی"

شهامت

شهامت می‌خواهد

دوست داشتن کسی که
هیچ وقت
هیچ زمان
سهم تو نخواهد شد...

"ویسلاوا شیمبورسکا"

 ---------------------------------------------------

درباره شاعر:

خانم ویسلاوا شیمبورسکا، 1923-2012 ، شاعر اهل لهستان و برنده جایزه نوبل ادبی سال 1996 بوده است.

باران بهاری

من این باران های تند بهاری را دوست دارم

همین باران ها که مثل تو
سرزده و یکهو می آیند
مرا به جرعه ای لطافت میهمان می کنند
من این بارش بی امان را دوست دارم
درست همین باران را
که بوی دست های تو را می دهد
من بوسه های عاشق آسمان و زمین را دوست دارم
آب‌تنی بی پروای گل ها
در حوضچه ی آبی آسمان را
من زیر باران عاشق تر می شوم
و خوب می دانم
هنوز و همیشه تو را دوست دارم.

"به قلم خانم ماریا"

وبلاگ: http://bahar-sabz.mihanblog.com

حسرت...

کسی چه می داند

من امروز چند بار فرو ریختم

چند بار دلتنگ شدم

از دیدن کسی که

فقط پیراهنش شبیه تو بود!

گاهی اوقات حسرت تکرار یک لحظه

دیوانه کننده ترین حس دنیاست!

"ژوآن هریس"

دست هایت را دوست دارم

دست هایت را دوست دارم
وقتی مرا
میهمان پرهیاهوی گنجشک های باغچه می کنی
و چتر سبز همیشگی روزهایم می شوی
با تو
به نبض زمین نزدیکم
دامنم پراز پیله های شوق است، که روزی پروانه می شوند
خوب می دانم
بی نگاهت نمی گذرد
این روزهای بغض کرده پی درپی
بیا مرا ترانه کن میان لب هایت
بساز خانه ای کنار دلت
بی سقف
بی دیوار
این دل آنقدر بی قرار دل بی قرار توست
که آرام نمی شود
این بار که آمدی دلم را بردار و با خودت ببر
بگذار آفتاب از آسمان تو طلوع کند
بهار، زمین را بی تو دوست ندارد.

"به قلم: خانم مهتاب"

وبلاگ: http://bahaneh-man.blogfa.com/

بیا...

رو به باد هی آوازت داده بودم:
بیا
آخر بیدار کردن این همه گل ناز
تنها کار تو و دست های توست
وقتی باشی
از همان اول صبحی
تکلیف من و علاقه و ترانه معلوم است
و دامنم پر از سبزی سلام است و سجاده
حالا هی بهانه بیاور!!
باور کن
اگر نیایی،
همین اتفاق ساده پاییز به باغ نمی رسد
برگ ها در بهار پیر می شوند
تمام سردی سفید زمستان را باد با خود می برد
و دیگر باید برف را با خاطره نوشت
اگر نیایی
باران هم از کنار ما با لکنت می گذرد
جمعه های بی روزن و پنجره
قد می کشند در نگاه سبز تمام پنجشنبه ها
و کسی سراغ از ستاره و سیب و سلام نمی گیرد
اگر نیایی
همین اتفاق -ساده، دوستت دارم-
به جایی نمی رسد...

"به قلم خانم ماریا"

برگرفته از وبلاگ:

http://bahar-sabz.mihanblog.com

اولویت

هیچ کس سرش آنقدر شلوغ نیست

که زمان از دستش در برود و شما را از یاد ببرد
همه چیز برمی گردد به اولویت های آن آدم
اگر کسی به هر دلیلی تو را یادش رفت
فقط یک دلیل دارد:
تو جزو اولویت هایش نیستی!

"پائولو کوئیلو"