شعری جدید از محسن حسینخانی:
دهانم
پر از دوست داشتنت بود
دَم نزدم
تا خودت را
زیر درخت زندگی ام برسانی
من
پرنده ای منتظر بودم
که سال های سال
نُت آوازش را
به نوکش گرفت.
"محسن حسینخانی"
پی نوشت آبان 1400: از کتاب بهار نارج
-----------------------------------------------------
دفتر عشق:
آغوشت را تنگ تر کن
حسادت می کنم
حتی به هوایی که میان من و توست
آغوشت را تنگ تر کن...
بی مرز می خواهمت...
"ناشناس"
کودکم.
در هوای شعر نفس میکشم پر اشتیاق.
واژه های سرخ گل میکنند در باغ.
دهانم بوی شیر خام میدهد هنوز.
(لنگرودی)
در جهان تنها کسی پیروز می شود که به امید دیگران ننشیند و همه چیز را از خود بخواهد.((فریدریش شیلر))
96518