از بس که برآورد غمت آه از من
ترسم که شود به کام بدخواه از من
دردا که ز هجران تو ای جان جهان
خون شد دلم و دلت نه آگاه از من
"مولانا"
مائیم که تا مهر تو آموختهایم
چشم از همه خوبان جهان دوختهایم
هر شعله کز آتش زنهٔ عشق جهد
در ما گیرد از آنکه ما سوختهایم
"مولانا"
ای که رویت
چو گل و زلف تو چون شمشادست
جانم آن لحظه
که غمگین تو باشم شادست.
"مولانا"
سر رشته شادیست خیال خوش تو
سرمایه گرمیست مها آتش تو
هرگاه که خوشدلی سر از ما بکشد
رامش کند آن زلف خوش سرکش تو
"مولانا"
آن کس که ترا نقش کند او تنها
تنها نگذاردت میان سودا
در خانه تصویر تو یعنی دل تو
بر رویاند دو صد حریف زیبا
"مولانا"
دیوان شمس / رباعیات
--------------------------------------------------------------
آرامگاه و موزه مولوی در قونیه ترکیه
زندگی نامه مولوی:
جلالالدین محمد بلخی معروف به مولوی، مولانا و رومی
(۶ ربیعالاول ۶۰۴، بلخ – ۵ جمادیالثانی ۶۷۲ هجری قمری، قونیه)
(۱۵ مهر ۵۸۶ - ۴ دی ۶۵۲ هجری شمسی)
از مشهورترین شاعران ایرانیتبار پارسیگوی است.
مولوی زادهٔ بلخ (در افغانستان کنونی) یا وخش بود و در زمان تصنیف آثارش، همچون مثنوی، در قونیه در دیار روم (ترکیه کنونی) میزیست. با آنکه آثار مولوی به عموم جهانیان تعلق دارد، ولی پارسیزبانان بهرهٔ خود را از او بیشتر میدانند، چرا که حدود شصت تا هفتاد هزار بیت او فارسی است و تنها حدود هزار بیت عربی و کمتر از پنجاه بیت به زبانهای یونانی/ترکی (اغلب به طور ملمع در شعر فارسی) شعر دارد.
طلوع شمس:
شاعر پارسیگوی، مولانا، در ۳۷ سالگی عارف و دانشمند دوران خود بود و مریدان و مردم از وجودش بهرهمند بودند تا اینکه شمسالدین محمد بن ملک داد تبریزی نزد مولانا رفت و مولانا شیفته او شد. در این ملاقات کوتاه وی دوره پرشوری را آغاز کرد. در این ۳۰ سال مولانا آثاری برجای گذاشت که از عالیترین نتایج اندیشه بشری است.
آثار مولوی:
آثار منظوم:
مثنوی معنوی
دیوان شمس تبریزی
رباعییات (که بخشی از دیوان شمس است)
آثار منثور:
فیه ما فیه
مجالس سبعه
مکتوبات (مکاتیب)
منبع: سایت ویکی پدیا
روز بزرگداشت مولوی:
8 مهر ماه، در تقویم رسمی کشور، روز بزرگداشت مولوی نامگذاری شده است.