دلتنگم

نسبتم را با تمام اطرافیانم فراموش کرده ام

و تو بهتر می دانی

آدم های «بی وطن» راحت تر زمین می خورند...

دلتنگم،

با دست هایم که دست هایت را نگرفت

لکنتی از هزار واژه ی غریب را کنارِ هم وصله می کنم

و تو چگونه می توانی پشت پنجره ای که ایستادِه ای دلتنگم نباشی؟

و چگونه می توانی بلند شوی از خوابِ کسی که از تو برخاسته بود

بلند شوی، بلند شوی بروی و

دلتنگ چیزی که اسمش زندگی ست نشوی؟

و من چگونه، 

چگونه توانستم

بی تفاوت به بغضِ چشمان کسی خیره بمانم

و در انبوهی از روزهای غریب گم شوم و

از درد آغوشی مبتلا به باران

در خود تمام نشوم؟

چگونه توانستم

بی تفاوت به بغضِ چشمان کسی خیره بمانم

که من نبود ...!

"امیرمحمد مصطفی زاده"

برگرفته از کانال:

@baran_e_del