نامدی دوش و دلم تنگ شد از تنهایی
چه شود کز دلم امروز گره بگشایی
ور تو آیی نشود چارهٔ تنهایی من
که من از خوبش روم چون تو ز در بازآیی
"قاآنی"
برگرفته از کانال:
@baran_e_del
--------------------------------
+ میرزا حبیب الله شیرازی متخلص به قاآنی فرزند محمدعلی گلشن، از شعرای نامدار عهد قاجار است
دریغ می کنی از من نگاه را حتی
و نیز زمزمه ی گاه گاه را حتی …
من و تو ره به ثوابی نمی بَریم از هم
چرا مضایقه داری گناه را حتی؟
تو اشتباه بزرگ منی، ببخشایم
به دیده می کشم این اشتباه را حتی
به من که سبز پَرستم چه گفت چشمانت؟
که دوست دارم بخت سیاه را حتی !
به دیدن تو چنان خیره ام که نشناسم
تفاوت است اگر راه و چاه را حتی …
اگر چه تشنه ی بوسیدن توأم ای چشم !
بخواه، می کُشم این بوسه خواه را حتی …
بیا تلالؤ شعرم بر آب ها امشب
تراش می دهد الماس، ماه را حتی …
محمد على بهمنى
ممنون هدی عزیز
از این شعر خیلى خوشم اومده
دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی
دلم تنگ شدازتنهایی