«بهترین شعرهایی که خواندهام» - شعر کلاسیک، شعر نو، شعر سپید، شعر جهان ...-
درباره من
نام: نیما، .....................................................
متولد: 9 اسفند 54، ........................................
محل سکونت: تهران، .......................................
وضعیت تاهل: متاهل .......................................
ایمیل: nima_m406[at]yahoo[dot]com
...................................................................
در میان باور همه که کوچه های عشق خالی از تک درخت های عاشق است، من درختی یافته ام که هر روز بر روی پیکره اش مشق عشق با نوک مهر می زنم، در میان باور همه که می گویند اگر از عشق بگویی سکوتی مبهم تو را قورت خواهد داد، ولی من با فریاد عشق در میان این کوچه باغ پر هیاهو فریاد زدم، فریاد زدم که دوستت دارم ای ستاره همیشه مهتابی من، چرا که در این کوچه ها تنها پروانه ها قدم می گذارند که رقص شاپرکها را به وادی عشق تنها به عشق هایی مثل تو تقدیم کنند. و به راستی که عجب رنگارنگ شدن از طبیعت عشق قشنگ است...
...................................................................
ادامه...
همیشه در خیال من ز شعله گرمتر تویی چه گرم دوست دارمت اجاق سرداگر تویی نه آتشی که بیهنر به تاب شعله بیندت زبانهی هنرــ بلی ــ زبان شعلهور تویی نه شاخسار گلبنی که زینت سرا شوی چو نارون به سایهها امید دهگذر تویی مرا که با چراغ دل به جست و جو دویدهام از آن که یافت مینشد نشان تویی اثر تویی کسی که بار دیگرم شگفتی بلوغ را چو طعم کال میوهای چشانده بیخبر تویی دو سوری سپیدگون به سینهسار دیدهام مرا سبب که ساعتی به خود کنم نظر تویی ترنج دل ز سینهام برون کن و دو نیمه کن که آن که سنجدم هنر به کفههای زر تویی مسافری که میرسد ز دور تا دیار من سپید جامه سبز جان نشسته بر کهر تویی که میزند در سرا که قلب تازه سال من ز سینه میدود به در؟ مگر تویی مگر تویی؟ خیال دست دوستی فشرده دست گرم من چه رشک میبری بر او؟ نگین او نگر... تویی!
ناخودآکاه یاد " مادرم " افتادم !
همیشه در خیال من ز شعله گرمتر تویی
چه گرم دوست دارمت اجاق سرداگر تویی
نه آتشی که بیهنر به تاب شعله بیندت
زبانهی هنرــ بلی ــ زبان شعلهور تویی
نه شاخسار گلبنی که زینت سرا شوی
چو نارون به سایهها امید دهگذر تویی
مرا که با چراغ دل به جست و جو دویدهام
از آن که یافت مینشد نشان تویی اثر تویی
کسی که بار دیگرم شگفتی بلوغ را
چو طعم کال میوهای چشانده بیخبر تویی
دو سوری سپیدگون به سینهسار دیدهام
مرا سبب که ساعتی به خود کنم نظر تویی
ترنج دل ز سینهام برون کن و دو نیمه کن
که آن که سنجدم هنر به کفههای زر تویی
مسافری که میرسد ز دور تا دیار من
سپید جامه سبز جان نشسته بر کهر تویی
که میزند در سرا که قلب تازه سال من
ز سینه میدود به در؟ مگر تویی مگر تویی؟
خیال دست دوستی فشرده دست گرم من
چه رشک میبری بر او؟ نگین او نگر... تویی!
بهــ♥ــارم !
مثل تابستان
به تــ♥ــو آلرژی دارم
در هوایت
گل سرخ می زند تنم ! ♥ــ♥ــ♥