دلتنگم
آن قدر که به عقب بر می گردم
با سایه ای روی دیوار که کوچک می شود.
کوچک می شود آن قدر که خانه را ترک کنم
چمدان روی پله ها باز شود
و همسایه ها بو ببرند
زنی که شب پیش بلند می خندید
از من زیباتر بود!
"حانیه فراهانی"
از کتاب: دریای تهران ماهی ندارد / انتشارات مروارید / چاپ اول 1402
خیلی حس عجیبی داشت این شعر