ﺑﻪ ﺳﻔﯿﺪﯼ ﮐﺒﻮﺗﺮﺍﻥ ﻗﺴﻢ
ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﻝ ﺗﻮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺩﺍﺭﻡ
ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ خیالهای ﺑﻠﻮﻍ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻤﺮﻡ
ﻭ ﺩﺭ باغچههای ﮐﻨﺎﺭ ﺣﻮﺽِ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﺎﻫﯽ میکارم
ﻭ نارونهای ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﺗﻮﻟﯿﺪ میکنم
ﺣﺮﯾﺼﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮑﻦ
ﮐﻪ ﮐﺎﻻﯼ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ خانهخرابت میکند
ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻪ شکوهمندند ﭘﻨﺠﺮﻩ، آیینه ﻭ ﺑﺎﻍ
اینها ستونهای اندیشههای ﺗﻮ ﺍﻧﺪ
ﮐﻪ خانهات ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺎﺩ میکارند
ﺗﺎ خیالهای ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﺧﯿﺰﻧﺪ
ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻣﻪ برخاسته ﺍﺯ ﺷﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻃﻠﻮﻉ ﮐﻨﺪ
پرخاش ﻧﮑﻦ ﺑﻪ ستونهای آیینهی ﺍﯾﻦ ﺷﺎﻟﯽ
ﻏﻼﻑ ﮐﻦ ﺷﻤﺸﯿﺮﺕ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺗﻮ ﺍﻡ
ﻭ ﺑﺎ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺍﺭﻡ
ﻭ آوازهای ﯾﻼﻥ ﺍﯾﻦ سرزمین ﺭﺍ شنیدهام
ﻭ ﺩﺭ مخوفترین شبها ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺮ سفرهات تاباندهام
ﻣﺮﺍ ﺑﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ سرزمین ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﻭ نیلبکهای ﺧﻮﻧﯿﻦ ﻣﻬﺮ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﻭ سایهی ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺷﯿﺮﺑﻬﺎﯾﻢ
ﻣﻦ ﻋﺮﻭﺱ ﺍﯾﻦ ﺟﻬﺎﻧﻢ ﮐﻪ بتههای ﻧﺎﺭﻧﺞ ﺭﺍ میستایم
ﻭ ﭘﻮﺳﯿﺪﮔﯽ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺭﺍ روزها ﺗﻤﺎﺷﺎ کردهام
ﺩﺭﯾﺎ ﻃﻮﻓﺎﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺍﺑﺮﻫﺎﯼ ﺗﯿﺮﻩ
ﺑﺮ گوزنهای ﺍﯾﻦ ﺟﻨﮕﻞ میتابد
یقیناً پنجرهها ﺑﺎﺯ میشوند
ﻭ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﺎﺯﻩ مغزت ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ میکند
ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﻻﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻃﺮﺍﻭﺕ میکند
ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ
اندیشهای ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ سفرههای ﺭﻧﮕﯿﻦ ﻗﺮﻗﺎﻭﻻﻥ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺩﻫﺪ
ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ میکنم
ﻭ ﺩﺭ ﻃﻠﻮﻉ ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﯾﺒﺎﺭﺍﻥ ﺷﺎﻟﯽ ﺷﻨﺎﻭﺭﻡ
ﻭ شرارههای ﺍﻧﺎﺭ ﺭﺍ شناختهام ...
"ﻋﻠﯽ ﯾﺤﯿﯽ ﭘﻮﺭ ﺳﻞ ﺗﯽ ﺗﯽ"
+ با تشکر از آسمان عزیز برای ارسال این شعر زیبا
----------------------------------------------------------------
++ پی نوشت:
در مورد آقای یحی پور، بجز شعر و قلم زیباشون، یک چیز دیگه هم نظرم رو جلب کرد و اون اسم فامیل قشنگشون بود.
سَل در زبان گیلکی به معنی مرداب و یا تالاب کوچک و تی تی هم به معنی گل و شکوفه است. پس "سل تی تی" می شود گل ِ تالاب یا گلی که در تالاب می روید. بسیار زیبا... برقرار باشید آقای یحیی پور سل تی تی عزیز.
سلام آره درست نوشید من دیشب چشام خواب بودن گِل خوندم دقت نکردم که کسره مال مضاف الیه
البته اگر ضمه رو هم نوشته بودید بهتر بود، گُل ِ تالاب .
حق با شماس واقعا معنی فامیلیش قشنگه و ممنون به خاطر اطلاعاتتون
سلام آقا نمیا ممنون از انتخاب های عالیتون . میام وبلاگتون روحم شاد میشه .
راستی گُل رو نوشتید گلِ
درود بر شما
درست نوشتم دیگه: گل ِ تالاب
ممنون از لطفتون اقا نیما تشکر.
ﭘﯿﮑﺮﻩ ﯼ ﻫﺴﺘﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮔﻞ ﺑﺎﻧﮕﻬﺎﯼ ﺗﻮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺯﺩﻡ
ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﮔﻠﯽ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺣﮏ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺍﺯ ﺩﺍﻻﻧﯽ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮑﻦ
ﮐﻨﻮﻥ ﻏﻨﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ
ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﮐﺒﻮﺗﺮﺍﻥ ﻋﺸﻖ ﻧﻮﺭﺯﯼ
ﺁﺑﺮﯾﺰﮔﺎﻫﻬﺎ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺁﺩﻣﯿﺎﻥ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ
ﻭ ﺗﻮ ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻣﺘﺮﻭﮎ
ﮐﻪ ﺳﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺗﺮﺍﺷﻨﺪ
ﻭ ﺍﺯ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻃﻨﺎﺏ ﮔﺬﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ
ﺍﯾﻨﮏ ﭘﺮﭼﻢ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻣﻌﻨﯽ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺗﺎ ﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ
ﻭ ﺯﻧﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﺩﺭ ﮔﻮﺩﯼ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺻﺪﺍﯼ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺳﺮ ﺥ ﺭﮔﻬﺎﯼ ﺣﯿﺎﺗﺖ ﺟﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﻣﻦ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ
ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﮐﻨﻮﻧﺖ ﺟﺎﺭﯼ ﺍﻡ
ﻭ ﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﻣﯽ ﺧﺰﺩ
ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺷﻤﻌﺪﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﭘﻠﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺕ ﺭﻧﮓ ﺣﻨﺎ ﮔﯿﺮﺩ
ﻭ ﺳﺮﺥ ﺭﮔﻬﺎﯼ ﺩﺭﻭﻧﺖ ﺍﺯ ﻣﺮﻭﺍﺭﯾﺪ ﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ
ﺑﻪ ﺩﺍﺭ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ
ﺗﺤﺮﯾﮏ ﺷﻮﻧﺪ
ﺍﯾﻦ ﭘﺎﻻﻧﻬﺎﯼ ﻣﺘﺮﻭﮎ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻮﺩﯼ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺑﻪ ﺭﯾﺰ
ﺳﻤﻨﺪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺎﻟﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ
ﻭ ﺗﻮ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ
ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﮕﻮﺋﯽ ﺷﻤﺎ
ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﻬﻤﯽ
ﻓﺮﺗﻮﺕ ﻭ ﺑﻐﺾ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﯿﻤﯿﺮﯼ
ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﯿﻨﻢ
ﺗﺎ ﮐﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﯿﺴﻮﺍﻧﺖ ﺳﻨﺠﺎﻕ ﮐﻨﻢ
ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻮﻫﻬﺎﯼ ﮐﻠﯿﻤﺎﻧﺠﺎﺭﻭ ﯼ ﺍﻓﺮﯾﻘﺎ ﺳﯿﺮ ﺩﻫﻢ
ﺗﺎ ﺩﺭﺩ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻍ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﯽ
ﻭ ﺩﺭ ﺑﯿﻐﻮﻟﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﺷﯿﺒﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﯿﺮﯼ
ﻭ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭ ﺑﺮﺕ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﮐﻨﯽ
ﻭ ﺍﺯ ﺑﯿﺮﺍﻫﻪ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺗﻮﺕ ﻭ ﻣﺰﻣﻦ ﻧﮕﺎﻫﺖ
ﺩﺭ ﻃﻠﻮﻉ ﺷﺒﻨﻢ ﻫﺎﯼ ﺷﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺩﺭﺧﺸﺪ
ﺑﺎﺩ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ
ﺁﻥ ﭼﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﺰﺩ
ﻭ ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﭘﺮ ﺗﻼ ﻃﻢ ﺁﺏ ﺑﻪ ﺧﺰﺭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻐﻞ ﮐﻦ
ﻭ ﺍﺯ ﺗﺎﺑﺶ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﻭﯼ ﭼﻤﻨﻬﺎﯼ ﺑﺮﻑ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ
ﺩﺳﺘﺖ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮ
ﻭ ﺩﺭ ﮔﻮﺩﯼ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺧﺰﺭ ﺷﻨﺎﻭﺭ ﺑﺎﺵ ...
ﻋﻠﯽ ﯾﺤﯿﯽ ﭘﻮﺭ ﺳﻞ ﺗﯽ ﺗﯽ
سلام
همیشه به سایت شما سر می زنم. اشعار انتخابیتون واقعاً زیباست و جا داره همین جا از زحماتتون تشکر کنم و مطمئنم خیلی ها هستند که شاید نظر نمی دن ولی همین احساس خوب رو دربارۀ سایتتون دارن و این مطلب رو می شه از تعداد بالای کاربران آنلاینتون فهمید.
در پناه مهر الهی برقرار و پایدار باشید
درود بر شما
مطالبتون خیلی خوب بود بازم سر میزنم.
اگه خواستید به منم یه سری بزنید.