افلاطون
می گوید:
اگر
با دلت
چیزی
یا کسی را دوست داری
زیاد
جدی نگیر
چون
ارزشی ندارد
زیرا
کار دل دوست داشتن است
همانند
چشم، که کارش دیدن است
اما اگر روزی
با
عقلت کسی را دوست داشتی
اگر عقلت
عاشق شد
بدان
که چیزی را تجربه میکنی
که
اسمش عشق است ...
اﻓﺮﺍﺩﯼ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻋﻘﯿﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ می دهند
ﻭ
ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎ ﻋﻘﯿﺪﻩ ﯼ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺍﻧﺶ
ﺁﺩﻣﯽ
ﺑﺮﺍﯼ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭد
ﻭ
ﺑﺮﺍﯼ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺶ.
------------------------------------------------------
+ فرمایش جناب افلاطون درست، اما بعضی دوست داشتنهای قشنگ فقط کار دله. با معیار عقل نمیشه سنجید!
کارهایی که از عهده ی عقلت بر نمیاد را به دلت بسپار !
سلام![](http://www.blogsky.com/images/smileys/125.png)
![](http://www.blogsky.com/images/smileys/101.png)
![](http://www.blogsky.com/images/smileys/123.png)
خیلی وبلاگت رو دوس دارم
من شما رو به غمکدۀ تنهاییام دعوت میکنم که همش حرفای دل خودمه.
خوشحال میشم نگاه گرمت رو به وبلاگم بسپری
در ضمن خیلی دوست دارم با شما تبادل لینک داشته باشم.
اگر موافق بودی بهم بگو
موافقم
http://khodavandegan.blogfa.com/
بیایی زیادی ، نیایی کمی !!
یه جمله دارم که اونجایی ک با عقلت باید تصمیم بگیری با عقلت پیش نرو و اونجایی ک با دلت باید تصمیم بگیری با عقل قدم برندار
منظور افلاطونم همینه ی دوست داشتنایی با دله ولی وقتی عقلتو بزاری کنارش و همچنان سر دوست داشتنت قرص و محکم واساده باشی کلی کیف میکنی چشم بسته هم دل و دنیاتو نمیدی انتخاب عاقلانه و عاشقانه تری هم خواهی داشت
اونجایی که با عقلت باید تصمیم بگیری با دلت پیش نرو و اونجایی که با دلت باید تصمیم بگیری با عقل قدم برندار...
بله موافقم %
خیلی با حرفشون موافق نیستم ...
عقل تمام عشق رو زیر سوال میبره ..
ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﻭﻟﯽ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ؟
ﻣﺮﺍ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ « ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ» ﯼ؟
ﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺩﻟﻢ ﺧﻮﺵ، ﻧﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺩﻟﻢ …
ﺟﻬﻨﻢ - ﺑﻬﺸﺘﯽ، ﻧﻪ ! ﺷﺎﺩﯼ - ﻏﻤﯽ
ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺷﺪﻩ ﺳﺖ
ﺑﯿﺎﯾﯽ ﺯﯾﺎﺩﯼ، ﻧﯿﺎﯾﯽ ﮐﻤﯽ
ﻣﮋﮔﺎﻥ ﻋﺒﺎﺳﻠﻮ