من یک روستایی هستم

ماه امشب عروس می شود.
نارنج‌زارها پشت معبر سفیدرود دیوانه می کنند شب‌گردهای بهاری را
تخته سنگ یادگاری ها امشب دلش برای تن نوشته هایش کوچک شده.
تن لخت شالیزار تشنه ی دل آوازهای دخترکان خواب، شالی‌ها را چرت می زند.
قورباغه های آوازه خوان ترانه ای مبهم را زمزمه می کنند.
نسیم بهار که میان سبزینه های برگ ها طنازی می کند، رازی در دل دارد.
من هم در بغچه ام رازی دارم.

ابر مهربان بارید و باغ چای پشت پرچین‌ها را سبز کرد.
لیلاکوه لمس‌های عشق ممنوعه را خوب به خاطر دارد!
دلم می خواهد آنقدر قد بکشم تا خدا را که از دیلمان هم بلندتر است لمس کنم.
از مرگ تن نمی هراسم چون پرواز مرغان هوایی را بارها دیده ام.
رویای خیس شبنم بر تجلی نرگس های مادر بزرگ
تجسم جوانی پدر را روی پرده ای از شکوفه های آلوچه نقاشی می کند.
سادگی‌های روستا که باهیچ ثروتی تصاحب نمی شود.
نیلوفر و نیلوفر که درهیچ شعری جا نمی شود.
دلم برای دریا و عطر ماهی‌ها تنگ شده.
شهر برایم چیز بهتری نداشت.
من یک روستایی هستم.
ساده… ساده… ساده.      

"امین آزاد"