پاییز در روزهای دنیا راه می رود

میان این همه تاریکی، پاییز، خاکستر و کلمات مهجور

شادی تا چای عصرانه ادامه پیدا نمی کند!

حتی اگر مثل روزهای نخستین صدایم کنی

باید خیلی ساده باشم

که سراغ باغ را از باد بگیرم

می دانم، می دانم لازم نیست

نام رودی را بدانم تا بتوانم گریه کنم

و تو هیچ وقت نمی خواهی باور کنی

که مرگ سلطنتی ابدی دارد

و ما به احترام او کلاه از سر بر می داریم

و نمی خواهی برایم بگویی

چرا بعد از آمدن پاییز

خوشبختی و چشم های تو نایاب می شود!؟

حالا من چگونه بقعه بایزید را خواب ببینم

وقتی عمر عشق و رویا این قدر کوتاه است!؟

وقتی زمستان زودتر می آید و ما پایان جهان را نمی دانیم

لابد می خواهی بگویی حضور همیشه ی مرگ نگذاشته است

تا میان شب و روز فرق بگذاریم

باشد، این هم بهانه ی دیگری

برای نیامدن صبح از روزنه چشم های تو به خانه من

حالا اشک هایت را پاک کن

تا برایت از نسلی بگویم که کلید خانه اش را گم کرده است

از پاییز، که در روزهای دنیا راه می رود

و از مادرم،

که شب را زیر سپیدی گیسوانش پنهان می کند

تا من نترسم!

از: محمد رضا رحمانی

-------------------------------------------------

+ دانلود دکلمه این شعر با صدای محمد رضا رحمانی

++ این چهارمین شعر و دکلمه‌ای هست که از آقای رحمانی عزیز پست می‌کنم. یکی از یکی زیباتر... پیشنهاد می کنم که این دکلمه زیبا رو هم حتما دانلود کرده و گوش کنید.

+++ جا داره که باز هم از خانم مریم نوربخش برای معرفی این شاعر و ارسال دکلمه‌ها تشکر و قدردانی کنم.