«بهترین شعرهایی که خواندهام» - شعر کلاسیک، شعر نو، شعر سپید، شعر جهان ...-
درباره من
نام: نیما، .....................................................
متولد: 9 اسفند 54، ........................................
محل سکونت: تهران، .......................................
وضعیت تاهل: متاهل .......................................
ایمیل: nima_m406[at]yahoo[dot]com
...................................................................
در میان باور همه که کوچه های عشق خالی از تک درخت های عاشق است، من درختی یافته ام که هر روز بر روی پیکره اش مشق عشق با نوک مهر می زنم، در میان باور همه که می گویند اگر از عشق بگویی سکوتی مبهم تو را قورت خواهد داد، ولی من با فریاد عشق در میان این کوچه باغ پر هیاهو فریاد زدم، فریاد زدم که دوستت دارم ای ستاره همیشه مهتابی من، چرا که در این کوچه ها تنها پروانه ها قدم می گذارند که رقص شاپرکها را به وادی عشق تنها به عشق هایی مثل تو تقدیم کنند. و به راستی که عجب رنگارنگ شدن از طبیعت عشق قشنگ است...
...................................................................
ادامه...
وشایدم میخواهید این حس نامفهوم را درک کنید
الان دیگه دلم یک ترانه غمگین نمی خواهد
ﺑﺮﻑ »
ﺩﺍﺭﻩ ﺑﺮﻑ ﻣﯽﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﻡ، ﯾﮑﯽ ﺩﻭﺭِ ﭼﺸﻤﺎﻣﻮ ﻫﺎﺷﻮﺭ ﺯﺩﻩ،
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﻟﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﺍﻭﻥ ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﻮﯼ ﻣﻦ ﮔﻢ ﻣﯽﺷﻪ ﺷﻮﺭ ﺯﺩﻩ
ﭼﻬﻞﺳﺎﻟﮕﯽ ﺧﯿﻠﯽﺍﻡ ﺩﻭﺭ ﻧﯿﺴﺖ، ﻭﻟﯽ ﭘﯿﺶِ ﺗﻮ ﻫﻔﺖﺳﺎﻟﻪ ﻣﯽﺷﻢ
ﻧﻤﯽﺷﻪ ﺟﻮﻭﻥ ﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻦ ﻫﻤﻮﻥ ﻗﺼﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﺤﺎﻟﻪ ﻣﯽﺷﻢ
ﯾﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﺳﯿﺎﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺭﯾﺎﺯﺩﻩﺱ، ﻟﺒﺖ ﻣﺜﻞِ ﯾﻪ ﻣﺎﻫﯽِ ﻗﺮﻣﺰﻩ
ﺗﻮ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﺒﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻃﻌﻤﺶ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﻮ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽِ ﺷﻌﺮﺍﯼ «ﺣﺎﻓﻈﻪ »
ﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﻮ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽﺯﻧﻢ ، ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺳﮑﺎﻧﺲِ ﭼﺸﺎﺕ ﮐﺎﺕ ﺷﻪ
ﺑﺎ « ﮐﯿﻬﺎﻥ » ﺑﺮﺍﺕ ﺷﯿﺸﻪ ﭘﺎﮎ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﻧﻤﯽﺫﺍﺭﻡ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻣﺎﺕ ﺷﻪ
ﺍﮔﻪ ﻗﻔﻞﻫﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪﺍَﻥ، ﻫﻨﻮﺯﻡ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﮐﻠﯿﺪِ ﺳُﻠﻪ
ﻣﻨﻮ ﻣﺴﺖ ﮐُﻦ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﺕ ﻗﺪِ ﺍﻭﻥ ﺟﻨﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺷﯿﺸﻪﯼ ﺍﻟﮑﻠﻪ
ﯾﻪ ﮐﺎﺑﻮﺱ ﺩﺍﺋﻢ ﺗﻮ ﺑﯿﺪﺍﺭﯾﻤﻪ، ﯾﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩِ ﺑﯽﺻﻮﺭﺕِ ﺗﺮﺱﻧﺎﮎ
ﻫﯿﻮﻻﯾﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺲِ « ﺗﻬﺮﺍﻥ » ﻭ ﺗﺮﺱ، ﭘُﺮ ﺍﺯ ﭼﺮﮎ ﻭ ﺧﻮﻥ، ﺑﺎ ﺗﻦِ ﭼﺎﮎ
ﭼﺎﮎ
ﯾﻪ «ﺍﻫﻮﺍﺯِ » ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﮔﻮﺭ ﺯﯾﺮِ ﺷﻦ، ﯾﻪ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪﯼ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﺗﻮ ﻧﻤﮏ،
ﯾﻪ « ﺩﺭﻭﺍﺯﻩﻏﺎﺭ » ﺑﭽﻪﯼ ﮐﯿﻒﻗﺎﭖ، ﯾﻪ « ﺷﻬﺮﻧﻮ » ﻧﺰﺩﯾﮏِ « ﻣﯿﺪﻭﻥ ﻭﻧﮏ »
ﺗﻮ ﺩﻓﺘﺮﭼﻪﻫﺎﻡ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﻢ ﻣُﺪﺍﻡ، ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﮔﺮﺑﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺪﻝ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺵ
ﮐﺪﻭﻡ ﺷﺎﻋﺮﻭ ﻗﻮﺭﺕ ﺩﺍﺩﻩ « ﺧﺰﺭ » ﮐﻪ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻦ ﺍﺑﺮِ ﺷﻠﻮﺍﺭﭘﻮﺵ؟
ﻣﯽﺷﻪ ﭘﺸﺖِ ﭘﺎ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺳﺮ ﺧﻢ ﻧﮑﺮﺩ، ﻣﯽﺷﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻮﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﺏ ﺧﻂ
ﮐﺸﯿﺪ
ﺁﺗﯿﺶﺑﺎﺯﯼِ « ﺑﺮﺝِ ﻣﯿﻼﺩﻭ» ﺍﺯ ﺗﻮ ﺳﻠﻮﻝﻫﺎﯼ «ﺍﻭﯾﻦ » ﻣﯽﺷﻪ ﺩﯾﺪ
ﻫﻨﻮﺯﻡ ﺑﻬﺎﺭ ﺯﯾﺮِ ﺍﯾﻦ ﺑﺮﻑﻫﺎﺳﺖ، ﺑﻤﻮﻥ ﺗﺎ ﺟﻮﻭﻧﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﻡ ﺑﯿﺎﺩ،
ﺑﺬﺍﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﯾﺎﺩﺵ ﺑﺮﻩ ﻣﺮﺩﯾﻮ ﮐﻪ ﻣُﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﺭﻭ ﺭﺅﯾﺎﻫﺎﺵ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ
ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭِ ﻣﺎ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﯽﺷﻪ، ﻣﺤﺎﻟﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﺭﺯﻭ ﺑﮕﺬﺭﻡ
ﻫﻨﻮﺯﻡ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﺟﻮﻭﻧﻪ ﻭﻟﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﺮﻑ ﻣﯽﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﻡ ... //
ﯾﻐﻤﺎ ﮔﻠﺮﻭﯾﯽ
ای جانم........
من هم گاهی این کار رو می کنم ....... گریه می کنم با اهنگی که نمی فهمم چی می گه ........