هرگز نمی
توان
گُل زخم های
خاطره ای را ز قلب کَند
که در این
سیاه قرن
بی قلب زیستن
آسان تر است
ز بی زخم زیستن
قرنی که قلب
هر انسان
چندیدن هزار
بار
کوچکتر است
از زخم های
مزمن و رنجی که می کشد.
از: نصرت
رحمانی
+ با تشکر از خانم سمانه برای ارسال این شعر زیبا
آنی تو
آن کنایه مرموز
که در نهفت عشق روان است
دانستن اش ضرور,
و گفتن اش محال!
تو...,آنی تو
از ما گذشت
باید به ابر بیاموزیم
تا از عطش نمیرد
باید به قفل ها بسپاریم
با بوسه ایی گشوده شوند
بی رخصت کلید
نصرت رحمانی