که گم شدهای را در آن یافته باشی
هیچ کس اینجا
گم نمیشود
آدم ها به
همان خونسردی که آمدهاند
چمدانشان را
میبندند
و ناپدید میشوند
یکی در مه
یکی در غبار
یکی در باران
یکی در باد
و بی رحم
ترینشان در برف
آنچه به جا
میماند
رد پائی است
و خاطرهای
که هر از گاه پس میزند
مثل نسیم سحر
پردههای
اتاقت را
"عباس صفاری"
فوق العاده زیباااااااااااااااااااااااا
حرف دل من بود
به باد حادثه، بالم اگر شکست،
چه باک!
خوشا پریدن با این دل شکسته بالی ها ...
قیصر امین پور