کوچه باغ شعر

«بهترین شعرهایی که خوانده‌ام» - شعر کلاسیک، شعر نو، شعر سپید، شعر جهان ...-

کوچه باغ شعر

«بهترین شعرهایی که خوانده‌ام» - شعر کلاسیک، شعر نو، شعر سپید، شعر جهان ...-

درباره من

نام: نیما، ..................................................... متولد: 9 اسفند 54، ........................................ محل سکونت: تهران، ....................................... وضعیت تاهل: متاهل ....................................... ایمیل: nima_m406[at]yahoo[dot]com ................................................................... در میان باور همه که کوچه های عشق خالی از تک درخت های عاشق است، من درختی یافته ام که هر روز بر روی پیکره اش مشق عشق با نوک مهر می زنم، در میان باور همه که می گویند اگر از عشق بگویی سکوتی مبهم تو را قورت خواهد داد، ولی من با فریاد عشق در میان این کوچه باغ پر هیاهو فریاد زدم، فریاد زدم که دوستت دارم ای ستاره همیشه مهتابی من، چرا که در این کوچه ها تنها پروانه ها قدم می گذارند که رقص شاپرکها را به وادی عشق تنها به عشق هایی مثل تو تقدیم کنند. و به راستی که عجب رنگارنگ شدن از طبیعت عشق قشنگ است... ................................................................... ادامه...

آمار : 21475308 بازدید Powered by Blogsky

نخستین ترانه‌ی معجزه را

ابر نخستین ترانه‌ی معجزه را

بر لب‌هامان حک کرد

زبانمان را فراموش کردیم

کفش و لباسمان کهنه ماند

و ما

با بوسه

درختان را

بهار کردیم.

ما در بدبختی، سوءتفاهم بودیم

بادکنک‌ها

که نفس‌های عشق مشترکمان

در آن حبس بود

به تیغک‌ها خورد و منفجر شد

قلبمان ایستاد

و ساعت‌های خفته‌ی زمین

به کار افتاد.

"احمدرضا احمدی"

از مجموعه: وقت خوب مصائب

اشعار احمدرضا احمدی مجموعه قت خوب مصائب

نیما چهارشنبه 3 دی‌ماه سال 1393 ساعت 10:41 ق.ظ

نظرات 2 + ارسال نظر

ملودی چهارشنبه 3 دی‌ماه سال 1393 ساعت 08:22 ب.ظ

زمستان که می آید ...
می شود دهان جاده ها را بست با زنجیر!
با زنجیر بست تا نگوید به کسی !
تقویم چشمهای تو، بهار ندارد ...
اما
امیر
فصل های زرد عمرمن بی تو،
باران دارد
بی امان تا دلت بخواهد!
تا دلت بخواهد سرمای تنم آغوش بی کسی هایم را خاطره می سازد!

این روزها
می زند طعنه به لبخندم
قاب عکست

مرسی نیما جان

سپاس ملودی عزیز برای این متن زیبا

ملودی چهارشنبه 3 دی‌ماه سال 1393 ساعت 07:57 ب.ظ

از چشمم افتاده است کسی که آمدنش به دلم افتاده بود! حالا از دل رفته است کسی که هوشم را برده بود! هوسش هم مرده است او که خوابم را ربوده بود! کابوس ش تمام شد کسی که تعبیر رویاهایم بود! باید قبله بگردانم از نگاهش به هجرتی که مرا خوانده بود! به همان مستی ازلی در شعور بیداری ... باید جان جانان شوم در این هم سفری ... دل بَر داده ای نَهم که دلی را نبرده باشد!

ای مرد مغروری که سر بر سینه ی واژه های من داری... تویی که طپش زندگیم به زیر سر توست ... تو که در آیینه به روی چشمانم در آب به ارتماس تنم می آیی ...
جهانی را در قلبم برایت آفریده ام که خدایش بی رسالت عشق آرام نمی گیرد ...

بیا و بنگر مَرد ام
از خودم که بیرون می زنم، زنی می شوم که روزی هزار چشم می زاید برای دیدن تو!
زن ام
به درون خویش که می خزم، مردی می شوم که روزی هزار کوه می کنم برای وصل تو ! . . .
خدا را!
کوه کنی که چشم می زاید!
برای من ، نه!
برای من نه!

برای دیدن اعجاز پیامبریت بیا ...لعنتی
.
.
.
.
دلتنگتم!
کسی می داند پیامبر های چشم سیاه چرا عاشق نمی شوند؟!

سپاس نیما جان
خیلی عزیزی