دانی که چیست دولت - حافظ

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن

در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن

از دوستان جانی مشکل توان بریدن

خواهم شدن به بستان چون غنچه با دل تنگ

وآنجا به نیک نامی پیراهنی دریدن

گه چون نسیم با گل راز نهفته گفتن

گه سر عشقبازی از بلبلان شنیدن

بوسیدن لب یار اول ز دست مگذار

کآخر ملول گردی از دست و لب گزیدن

فرصت شمار صحبت کز این دوراهه منزل

چون بگذریم دیگر نتوان به هم رسیدن

گویی برفت حافظ از یاد شاه یحیی

یا رب به یادش آور درویش پروریدن

"حافظ"

مرا چشمی ست خون افشان - حافظ

مرا چشمی ست خون افشان ز دست آن کمان ابرو

جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی

نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو

"حافظ"

گزیده ای از زیباترین اشعار حافظ

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی
***
خرم آنروز کزین منزل ویران بروم
راحت جان طلبم و از پی جانان بروم
***
دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زو شده ام بی سرو سامان که مپرس
***
در نمازم خم ابروی تو، با یاد آمد
حالتی رفت که محراب، به فریاد آمد
***
من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش
که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی
***
در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنش ها گر کند خار مغیلان غم مخور
***
سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت
آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت
***

گفتم خوشا هوایی کز باد صبح خیزد
گفتا خنک نسیمی کز کوی دلبر آید
***

من که از آتش دل چون خم می در جوشم

مهر بر لب زده خون می خورم و خاموشم
قصد جان است طمع در لب جانان کردن
تو مرا بین که در این کار به جان می کوشم
***

بیستم مهرماه، روز بزرگداشت حضرت  حافظ شیرازی، افتخار شعر و ادب ایران و جهان گرامی باد.

سال ها دل طلب جام جم از ما می کرد - حافظ

سال ها دل طلب جام جم از ما می کرد
وآنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد

بیدلی در همه احوال خدا با او بود
او نمی دیدش و از دور خدایا می کرد.


"حافظ"

20 مهر، روز بزرگداشت حافظ گرامی باد.

سحرم دولت بیدار به بالین آمد - حافظ

سحرم دولت بیدار به بالین آمد
گفت برخیز که آن خسرو شیرین آمد

قدحی درکش و سرخوش به تماشا بخرام
تا ببینی که نگارت به چه آیین آمد.

20 مهر، روز بزرگداشت حافظ گرامی باد.

ای که گفتی جان بده - حافظ

ای که گفتی جان بده تا باشدت آرام جان

جان به غمم هایش سپردم نیست آرامم هنوز.

"حافظ"

یاد باد آنکه سر کوی تو ام منزل بود

یاد باد آنکه سر کوی تو ام منزل بود

دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

در دلم بود که بی "دوست" نباشم هرگز

چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود.

"حافظ"