کاش می توانستم
دلتنگی های نبودنت را شماره کنم
مانند عیدی های کودکی هایم
و صدای مادر را بشنوم:
"آنقدر نشمار... کم می شود!!"
و من باور کنم
و باز دلتنگی هایم را شماره کنم تا کم شود...
کاش باور کنم.
"ناشناس"
برگرفته از وبلاگ:
http://dokhtareroyaei.blogfa.com/
سلام
سلام
چرا کم پیدایین؟
به منم سر بزنین خوشحال میشم دوست عزیز