به امید دیدار شما عزیزان

سطر سپید یک کارگاه آموزشی در زمینه شعر سپید است . که طی آن به صورت تخصصی به مباحث مهم شعر سپید میپردازیم.

.

● سطر سپید ●

دوره آموزشی شعر سپید
عبدالصابر کاکایی / کیانوش خان‌محمدی
پنج‌شنبه‌ها ساعت ۱۴ کافه فراموشی
سهروردی جنوبی - خیابان اورامان - نبش کوچه اسلامی
▪▪▪ ۱۰ جلسه ▪▪▪
🔴از چیستی شعر سپید و تعاریف
🔴تا دیگر مباحث اساسی اعم از تکنیک ها و قواعد این گونه شعر
🔴فرم ، ساختار ، زبانشناسی شعر سپید و...
🔴آموزش عملی اجرای ایده و نوشتن طی تمرینات مستمر
🔴پرورش خلاقیت و تخیل با تمرینات عملی .
🔴نقد و بررسی اشعار هنرجوها و رفع ایراد
و ...
.
تلفن تماس جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر : خانم عباسی
09304328879
.
🔵 برای اطلاع از اخبار مربوط به دوره صفحه سطر سپید در اینستاگرام را به آدرس زیر دنبال کنید
@satresepid
@satresepid
@satresepid

به امید دیدار شما عزیزان

سلام و درود عزیزان جان

تا به امروز دو دوره از این کارگاه برگزار شده و به لطف خدا و با همت شرکت کنندگان در کارگاه نتایج دلگرم کننده ای رقم خورده .

هرچه هست مجالیست برای من که بیشتر بیاموزم و اگر آموخته ای دارم با دیگران قسمت کنم .

باقی فسانه است 

به امید دیدار شما و شعر

------------------------------------------------

انجمن شاعران ایران برگزار میکند

دوره سوم کارگاه مقدمات شعر

برای ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر با شماره 02188390793 تماس بگیرید

.

.

کیانوش خان‌محمدی‌
#شعر شماره ۱۷
از #کتاب :
#سنگها_از_ترس_غرق_شدن_میپرند ...
#چاپ_دوم
#انتشارات_فصل_پنجم .
.

.
همراهم باشید در کانال تلگرام با متن و دکلمه اشعار

telegram.me/kianoosh_khanmohamadi

#حقوق_زنان #زن #خشونت_علیه_زنان_را_متوقف_کنید

کدامیک از حباب هایی که موج ها می آورند از دهان تو خارج شده؟
کدام ماهیگیر با کشف حلقه ات در شکم یک ماهی خدا را شکر خواهد کرد ؟
آیا پیش از مرگ قطره ای در چشمت داشته ای؟
آیا تبخیر خواهد شد و بر من خواهد بارید ؟
به شمار کسانی که در تمام تاریخ غرق شده اند فکر میکنم
و به این که چند درصد از بدن دریا را انسان تشکیل داده است ؟

...
.

کیانوش خان محمدی

نمی دانستیم اما نقص عضوی مادرزادی در ما بود

دست های تو از شانه های من روییده بود
و دست های من از شانه های تو 

روزی که فهمیدیم،
به هم لبخند زدیم
همدیگر را در آغوش کشیدیم
و همه چیز مرتب شد ...

.

(کیانوش خان محمدی)

روزهای نبودنت را طوری میگذرانم،
که حتی زمان به عبور خودش شک کند.

مثل مسافری که از پنجره ی قطار ِ در حال حرکت،
قطاری که ایستاده را میبیند.

تنها نگرانم این لحظه ی متوقف،
در حقیقت ِ تو سالها طول بکشد.

با چشمهایی ضعیف و قلبی ضعیف تر برگردی،
گمان کنی من جوان مانده ام.

برای تکاندن ِ خاک، بر شانه ام بزنی
و فرو ریختنم تو را بترساند.

(کیانوش خان محمدی)

اینستاگرام ( تصاویر و اشعار تازه ) :
https://www.instagram.com/kianoosh.khanmohamadi/

فیسبوک:
https://www.facebook.com/kianoosh.khanmohamadi

کانال تگرام ( دکلمه و متن شعرها ):
https://telegram.me/kianoosh_khanmohamadi 

سربلند باشید و عزیز ...

« وصیت »

وقتی در تمام عمرم مرگ را در سر داشته‌ام
پس میدانم مرگ من مرگ مغزیست

وصیت کرده ام اهدا کنند اعضای تنم را
و امیدوارم کسی که قلبم را گرفته ،
آشنا شود با کسی که مغز استخوانم به او می رسد
گاهی با هم قدم بزنند ،

چای بنوشند و شعری از من بخوانند ،

شاید کمی از تنهایی در بیایم ...

کیانوش خان‌محمدی

از ترس دوباره دیدنشان،
در جعبه‌ی کوچک خاطرات،
یادگاری‌هایی که از تو نداشتم را پنهان کرده بودم‌
زیر یادگاری‌هایی که از دیگران داشتم.

و کسی چه می‌دانست از کدام یادگاری خاطرات بیشتری دارم؟

کیانوش خان‌محمدی‌
کانال تلگرام : https://telegram.me/kianoosh_khanmohamadi

برو

اما دلت را خوش نکن

این لبخند

از جنس لبخند مهماندارست

در لحظات سقوط

...

کیانوش خان‌محمدی

گفت
ببینم ، جایی جنگ شده ؟

گفتم چطور ؟

گفت

خودم دیدم قطارها پُر می‌روند و خالی برمی‌گردند

گفتم جنگ انسان‌ها را به اشیا تبدیل می‌کند
سربازهایی که با واگن‌های مسافری می‌روند ، با واگن‌های باری برمی‌گردند
آن‌ها سربه راهند ، مثل قطار
آن‌ها فقط بلدند اگر معشوقه‌ای دارند او را از پنجره‌ی قطار ببوسند و بروند

می‌خندید
گفت پدرت همین را هم بلد نبود

گفتم حالا که می‌رفت ای کاش با قطار اسباب‌بازی رفته بود
قطارهای اسباب‌بازی به مراتب از قطارهای واقعی باشعورترند
هیچ‌ کس را به هیچ جنگی نمی‌برند
مدام به جای اولشان برمی‌گردند ،
مدام کاری می‌کنند آدم‌هایی که رفته‌اند، آدم‌های در حال برگشتن باشند

گفت قطارهایی که مقصدشان جنگ است، مارهای خطرناکی هستند
آن‌همه انسان را یکجا می‌بلعند و می‌روند،
در جایی هضم می‌کنند،
برمی‌گردند و بقایای هضم نشده را بالا می‌آورند.

گفتم اختراع قطار از اول هم اشتباه بوده
یک اتوموبیل می‌تواند تنها چند پدر را با خودش ببرد،
یک اتوبوس چندین پدر،
اما یک قطار می‌تواند از شهری کوچک ، یتیم‌خانه‌ای بزرگ بسازد

بلند شد یکی از قاب‌عکس‌های روی دیوار را صاف کرد
گفت این قاب عکس‌ها کنار هم بهترین قطار دنیا را ساخته‌اند
قطاری که همیشه هیچ جا نمیرود و از تک تک پنجره‌هایش او لبخند میزند

گفتم، 
...

گفت،
...

گفتم، گفت،

گفتم، گفت، گفتم گفت گفتم گفت گفتمگفتگفتمگفتگفتمگفتگفتمگفتگفتمگفتگفتگفتمگفتگفتمگفتگفتم گفت گفتم گفت گفتم، گفت،

گفتم، گفت،

گفتم،
...

گفت،
...

مقابلش ایستادم
در چشم‌هایش زل زدم
پشت کردم بروم
اما باز در چشم‌هایش زل زده بودم
مثل قطار شهری که سری دارد برای رفتن ، سری برای بازگشتن
همان قطار، که چه برود چه بیاید در چشم‌هایت زل می‌زند
...

 کیانوش خان‌محمدی

پرسیدم:
پدر،
نهنگ بزرگتر است یا دریا؟

گفت:
معلوم است پسرم، نهنگ 
برای همین است که از دریا بیرون می زند.
...

کیانوش خان‌محمدی

.

ما مردها گاهی نیاز داریم بندِ واشده  یک ساعت را تعمیر کنیم
عوض کردن یک باطری،
ما را به آرامشی میرساند، که از ساعت می‌گیرد

من ساعت‌هایم را نگه می‌دارم‌

ساعتی که مادرم‌
با خودکار برایم کشیده بود هنوز کار می‌کند
10 و 10 دقیقه است و او هنوز نمرده‌

پدر اما ماهیگیر بود
و ساعت وفادارش بعدِ او فقط زیر آب کار می‌کند

فرق گذشته و حال در ساعت‌ها پیداست،
هرچه من بزرگتر شدم قیافه‌ی آنها مردانه‌تر شد

بچگانه... مردانه ...زنانه ...
ساعت‌ها هم دنیای خودشان را دارند،

ویترین ، سینمای ساعت‌ها بود که خیابان را اکران می‌کرد
بازی من و معشوقه‌ام را یک جفتشان پسندیدند

در آخرین سکانس عاشقانه ، ما عکسی گرفتیم‌ و جدا شدیم‌
اما ساعت‌های ما برای همیشه ، همانجا با همان ژست ایستادند

چه‌کسی با چه‌کسی قرار می‌گذاشت ؟
ما با هم یا ساعت‌های ما با هم ؟

یک ساعت مرد، دست مردی را می‌گیرد و می‌رساند به قراری که یک ساعت زن ، زنی را به همان قرار.

آن ساعت دیوانه را سال‌هاست تنظیم می‌کنم
اما هرسال در همان لحظه با همان ژست ...

ساعت‌ها با شب و روز تنظیم می‌شوند
اما این یکی زمانی شب و روز را هم تنظیم می‌کرد،

من و آفتاب کارگرهای ساده‌ای بودیم‌
که با هم می‌‌آمدیم و با هم می‌رفتیم‌

در راه دستم را طوری می‌گرفتم که همه ساعت را از من بپرسند
و نمی‌فهمیدم‌
مردی که ساعتش را در جیب می‌گزارد تا زمان را از غریبه‌ای بپرسد تنهاست‌

تنهایم‌
تنها

مثل آن ساعت بچگانه که سال‌ها پیش در جنگل افتادُ حالا در دست درختی‌ست،
کار می‌کنم اما به کار نمی‌‌آیم‌

ما مردها
گاهی به یک تعمیر ساده نیاز داریم‌
یک تعویض باطری شاید

اما وقتی مردی با دست‌های لرزان ساعتی را تعمیر می‌کند
هیچ تضمینی نیست عقربه‌هایش در جهت درست بچرخند
...

کیانوش خان‌محمدی

من که هر وقت عجله ای در کار بود
کلید را در جیبم پیدا نمی کردم،
طبیعی بود اگر جمله ی دوستت دارم را به موقع در دهانم پیدا نکنم

تو مثل تمام معشوقه های دنیا دیرت شده بود و باید می رفتی

رفتی
و بعد از رفتنت
بارها گفتم دوستت دارم

بارها و بارها

مثل دیوانه ای که رو به خیابان ایستاده
وکلید را مدام در قفلی می چرخاند که نیست

...

کیانوش خان‌محمدی

در زمين‌های مرزی‌‌
هر دو گرم كاشتن بودند
فرمانده آن طرف، مين‌
فرمانده اين طرف، سرباز ...

باورم نمی‌شد اما
با چشم های خودم ديدم‌
دستِ یکی از سربازها‌، داشت از خاك می‌روييد...

تك‌تير اندازِ آن‌طرف،
كلاهخودهای اين طرف را 
گلدان‌هایی فرض می‌كرد
كه برای درخت‌هاشان كوچك بودند

سرباز!
به پشتيبانی بيسيم بزن‌
بگو خط مقدم جعبه‌هایِ خالیِ گلوله را بيشتر نياز دارد
اينجا قلمه‌های بسیاری هست‌
كه بايد ببريم و در شهرهامان بكاريم

دنبال پاهای خودت هم نگرد
پيوندت می‌زنيم به همين درختی‌ كه تنش را از دست داده

اصلاً اين دستمال را هم بگير و ببند به رگ‌های ریشه ریشه‌ات‌
فرمانده‌ای كه رنگ از صورتش پريده‌
پرچم سفيد می‌خواهد چه كار؟
...

-------------------
کیانوش خان‌محمدی‌

 کیانوش خان محمدی

کیانوش خان محمدی

بیا و سکان را بگیر
برایت با دست های گشوده خواهم چرخید
اول قطب را نشان خواهم داد
بعد عقربه هایم دورت حلقه میشوند

من عکس تو را 
بادبان به بادبان کشیده ام
تا چشم فانوس ها روشن شود

خیالت راحت ، پیدامان نخواهند کرد
دریا
رد پای هیچ کس را به یاد نسپرده

فقط
به ستاره های دریا شک کرده ام
و حتی لباسم فهمیده 
با این لکه ی زرد بالای سرمان 
هرگز خشک نخواهد شد

خوب که دقت میکنم
چیزی که صف خرچنگ ها می برند
انگشت های من است

و ماهی ها 
در سرم 
به تو فکر میکنند ...

کیانوش خان محمدی

اما من و خلبان دشمن بازیمان گرفته بود
او پشت ابری چشم میگذاشت
من پشت ابری دیگر پنهان میشدم

بعد ، بالای ابرها
برای آسمان لب کشیدیم تا داد بزند
چشم کشیدیم تا گریه کند

خلبان دشمن دوست داشتنی بود
خوب میدانست چطور در آسمان برقصد
و حتی نام های ما مثل هم بود
...
- از خلبان دشمن به خلبان دشمن
- از خلبان دشمن به خلبان دشمن
- از خلبان دشمن...

کیانوش خان محمدی