عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن دِرَوَد عاقبت کار، که کِشت
ناامیدم مکن از سابقهٔ لطفِ ازل
تو پسِ پرده چه دانی که، که خوب است و که زشت.
"حافظ"
متن کامل شعر در ادامه مطلب