کوچه باغ شعر

«بهترین شعرهایی که خوانده‌ام» - شعر کلاسیک، شعر نو، شعر سپید، شعر جهان ...-

کوچه باغ شعر

«بهترین شعرهایی که خوانده‌ام» - شعر کلاسیک، شعر نو، شعر سپید، شعر جهان ...-

آن‏گاه که خورشید پنهان می ‏شود

آن‏گاه که خورشید پنهان می ‏شود،

روز حقیقی من آغاز می ‏گردد...

در آن لحظه که خورشید با تمامی نورش،

در دریا فرو می ‏رود،

من بیدار می ‏شوم،

با سایه‏ ها

با اشباح و شاعران

و با زبان‏ های رنج ‏آورِ آمیخته با اسرار...

تنها عشق تو مرا از روزمره گی شبانه،

با شب ‏زنده‏ داری، بیرون می ‏کشد،

آن ‏گاه که تن در نور مهتاب می ‏شویم

و بر جاروی جادوگران به پروازِ اساطیری می ‏روم...

از آن روز که تو را شناختم،

و در نور سیمین و درخشان حضورت،

خویشتن شست‏شو دادم،

دریافتم که شب ‏زنده‏ داری شاعرانه‏ ی جغدها،

تن شستن در نور مهتاب است،

و همسفری با جادوگران بر جاروهای پرنده،

به سوی اسرار...

زیباترین نکته در بهار این است،

که عشق هرگز تحقق نمی ‏یابد،

و شکوفه‏ ها هرگز به میوه بدل نمی ‏شوند...

پس آیا به ‏راستی،

وعده ‏ی آینده،

شیرین ‏تر از نومیدی تحقق ‏یافته نیست؟

 

"غاده السمان"

 

از کتاب: رقص با جغد



صدایم کن

صدایم کن

اعجاز من همین است

نیلوفر را به مرداب می‌‌بخشم

باران را به چشم‌های مردِ خسته

شب را به گیسوانِ سیاهِ سیاهِ خودم

و تنم را به نوازشِ دست‌هایِ همیشه مهربانِ تو

صدایم کن

تا چند لحظه ی دیگر آفتاب میزند

و من هنوز در آغوش تو نخفته ام


"نیکی‌ فیروزکوهی"


برگرفته از کانال

@baran_e_del

به دل هوای تو دارم

به دل هوای تو دارم و بر و دوشت

که تا سپیده دم امشب کشم در آغوشت


چنان نسیم که گلبرگ ها ز گل بکند

برون کنم ز تنت برگ برگ تن پوشت


گهی کشم به برت تنگ و دست در کمرت

گهی نهم سر پر شور بر سر دوشت


چه گوشواره ای از بوسه های من خوش تر

که دانه دانه نشیند به لاله ی گوشت


گریز و گم شدن ماهیان بوسه ی من

خوش است در خزه مخمل بنا گوشت


ترنمی است در آوازهای پایانی

که وقت زمزمه از سر برون کند هوشت


چو میرسیم به آن لحظه های پایانی

جهان و هر چه در آن می شود فراموشت


چه آشناست در آن گفت وگوی راز و نیاز

نگاه من با زبان نـگاه خاموشت.


"حسین منزوی"


بعد رفتنت

سرگردانم 

میان آدم برفی های کوچکی 

که بعد از تو در قلبم مخفی شده اند

و شعرهایی که دلم می خواهد هر صبح

از پنجره ی دلتنگی هایم راهی مسیر گنجشک ها بکنم

سرمای هزار زمستان در دلم جاخوش کرده

بعد رفتن ات 

من پیر شده ام

آنقدر پیر

که دست های یخی آدم برفی ها

یاد تو را از شانه هایم می تکانند

و من

من هیچ...

فقط شعرهای عاشقانه ام را

های های گریه می کنم ...


"بتول مبشری"


وقتی پلکهایت درخشید

نمی دانم

می آمدی یا می رفتی

فقط چیزی در قلبم فرو ریخت

نمی دانم

می آمدی یا می رفتی

عبورت، حضوری ماندگار بود

خورشید از پشت

پلکهایت درخشید

و در ادامه ی راهم

طلوع کردی!


"فریال معین"