گفتند چرا سنگ
گفتیم مگر در آن صبح غریب
اولین نقش ها و کلمات را
اجداد بیابانگردمان
بر سنگ نتراشیدند
مگر کافی نیست که نانمان هنوز از زیر سنگ بیرون می آید
و ناممان شتابان می رود
که بر سنگ نوشته شود.
سنگمان را کسی به سینه نزد
و سرمان تا به سنگ نخورد آدم نشدیم.
"عباس صفاری"
جالب بود
خیییییییلی خووووووب بوووووود....
یه عالمه حسن تعلیل زیبا و آشنا
من عاشق این شعرم...مخصوصا وقتی اون رو آقای افشاریان خواند...
ممنون از توجهتون