تو را به خاطر خواهم آورد
چونان لرزش شن ها در باد
چونان سبزناکی دستهای زیر خاک
تو را به خاطر خواهم آورد
چونان گرده های معلق معابد
در گنگی راه
چونان صلحی در میان رنگ ها
و مرزها
تو را به خاطر خواهم آورد
چونان خمیدگی شانه های گمگشته در یاد
چونان تطهیر پریچه های* همیشه پریشان
در اشیانه های زنان دشت
تورا به خاطر خواهم آورد
چونان برگی که مرگ را به اهتزاز در می اورد
چونان نابینایی که شب را روشنی میبخشد .
تورا به خاطر خواهم آورد !
"تمنا عباسی"
از کتاب: سرزمین بی سایه / نشر نگیما / چاپ اول، خرداد ماه 1389 / صفحه 49
*پریچه: به معنای پوست و پوشال خرما که ریسمان تابند. لیف خرما
نیمای عزیز!شعرهایت، متنهایت، و فضای وبلاگت، زیبا و احساس برانگیز هستن. موسیقی وبلاگ رو خیلی دوس دارم. متشکرم.
من از وبلاگ ت خیلی استفاده کردم.
متشکرم.
هادی
کابل. افغانستان