من از معراج آسمانها می آیم

من از معراج آسمانها می آیم

همه ی طبقات آسمان را گشته ام

در دل ستاره باران نیمه شبهای روشن و مهربان تابستان

بر جاده کهکشان تاخته ام

صحرای ابدیت را درنوردیده ام

بال در بال فرشتگان در فضای پاک ملکوت شنا کرده ام

با خدایان ، ایزدان ، با همه ی الهه های زیبای آسمان

با همه ارواح جاویدی که در نیروانای روشن و بی وزش آرام یافته اند، آشنا بوده ام

از هر جا ، از هر یک یادی ، یادگاری ، برایت آورده ام

از سیمای هر کدام زیباترین خط را ربوده ام

از اندام هر یک نازنین طرح را گرفته ام

از هر گلی ، افقی ، دریایی ، آسمانی ، چشم اندازی ، رنگی دزدیده ام

و با دست و دامنی پر از خطها و رنگها و طرح های آن سوی این آسمان زمینی

از معراج نیمه شبان تنهایی

به دامان مهربان تو – ای دامن حریر مهتاب شبهای زندگی سیاه من – فرود آمده ام

نشسته ام تا آن ودیعه ها که از آسمانها آورده ام در دامن تو ریزم .

"دکتر شریعتی / برگرفته از کتاب هبوط در کویر"