نشسته‌ام، که سر در گمی کنی در شانه هایم

نشسته ام

که سر در گمی کنی در شانه هایم

از علی الطلوع چشم های تو تا صلاة ِ ظهر

از آن بگویم که تمام گنبدها از دهان من پر شود

گم کنم سرم را لای سینه هایت ...

مزه بریزم که خنده بگیری ... آرام بگیری

که آغوش بگیرم

با رام ِ پنجه های تو از بازوان من ...

تور شدن به هردویمان می آید

می پودم در تار ِ تو

آنقدر که اشک هایم را هم از گونه های تو پاک کنم.

شعر از: میلاد آهنگربهان

-------------------------------------------------------------------

دفتر عشق:

من شیفته‌ی میزهای کوچک کافه‌ای هستم که بهانه‌‌ی نزدیکتر نشستن‌مان می‌شوند و من روبه‌روی تو با چای و سیگاری می‌توانم تمام شعرهای نگفته‌ی دنیا را یک‌جا برایت بگویم. تنها برای خود خود تو ...